Ik kan heel verdrietig worden als ik uitzichtloze situaties lijk te zien. Gezinnen die afhankelijk zijn van instanties en waarbij je ziet dat er daar beslissingen genomen worden of dingen gedaan worden waar een weldenkend mens van te voren weet dat het ‘opnieuw in hetzelfde rondje fietsen is’ of gewoonweg niet zal werken.
😢 Huilen of lachen 😂
Soms vraag ik me af of ik daarbij zou moeten huilen of juist heel hard zou moeten lachen… hoewel het eigenlijk helemaal niet om te lachen is natuurlijk.
Jaren
De laatste jaren heb ik zowel in Nederland als in België een aantal gezinnen mogen begeleiden die te maken hadden met (vaak verschillende of 1 hele grote) ‘instanties’ die om bovenstaande ‘categorie’ vielen. De overeenkomsten zijn schrikbarend… en soms in mijn ogen ernstig te noemen.
Samenwerken
Een van de belangrijkste dingen die ik zag/zie is dat er niet of nauwelijks wordt samengewerkt… ofdat er iemand zo helder is om te investeren (want geld de verkeerde kant op smijten is een van de overlappende patronen) in een onpartijdig persoon die alle ‘instanties’ en betrokkenen ‘bij de les’, de afspraken en elkaar houdt. Want laten we eerlijk zijn, het volgende en meest bekende patroon is de aversie voor samenwerken en het vinger wijzen ten koste van, wat ik zag, het gezin en de vorderingen en vooral naar elkaar.
Opruimen
Aan een van de betrokken kinderen (kinderen zien alles) heb ik het zo uitgelegd:
Deze mensen zijn aan het proberen om met allemaal een kamer op te ruimen (soms al jaren) maar het blijft één grote rommel. Bijvoorbeeld omdat iedereen nam weer nieuwe dingen/ ideeën meeneemt, een ander idee heeft hoe hij moet ‘opruimen’ maar dit niet deelt (of gewoon start) met de andere mensen in de kamer en niemand overlegt wat waar kan ‘liggen’, wat er weg mag en dat allemaal met ‘dingen’ en ‘spullen’ van iemand anders (het betrokken gezin).
Wel💡
Nu ben ik voorstander van zien wat er WÉL kan. Ik scheef dit stuk niet om te zeuren en met een vingertje te wijzen maar in de hoop dat het bij mensen (en instanties?) lichtjes doet branden (al is het er maar 1). Ik geloof namelijk (nog) in lichtjes… ;)💡
Overzicht
De grootste meerwaarde in alle trajecten was het behouden en uitleggen van het overzicht.
Welk overzicht?
– wat is er nodig?
– wie is er betrokken
– wat willen de instanties (en is dit echt nodig?)?
– wat wil/kan het gezin (wat vaak over het hoofd gezien wordt) en wat is daar voor nodig
-wat is er NIET meer nodig….
Etc.
Uitzoomen
Ik ben steeds samen met het gezin en later met alle andere partijen gaan uitzoomen. Wat een opluchting, ruimte en rust kan dat geven. Om daarna (waar nodig) weer te kunnen inzoomen.
Visueel
En door het visueel te maken van dit alles krijg je extra informatie (dat wat vaak door alle individuele initiatieven niet gezien lijkt te worden) en betrokkenheid van het gezin (dat toch vaak al, de moed had opgegeven) en de instanties.
Doel
Ik heb mezelf dus een doel gegeven om meer van dat soort dingen te doen. En merk dat ook de instanties me daarin beter weten te vinden.
Mocht je dit zelf interessant vinden…. en ook iets willen ondernemen aan (dat wat ik noem) ‘instantie trajecten’…. deel ik graag wat ervaringen die ik op deed.
Nummer 1
Gisteren vroeg een van de betrokken partijen (wat me inspireerde tot deze ochtend- post) me wat het moeilijkste is aan dit soort trajecten.
Ik ben begonnen met: Laten we het gezin weer op nummer 1 zetten.
Luisteren en samenwerken
De kunst, in mijn beleving is om goed te blijven communiceren ( = vooral luisteren om te begrijpen) en te blijven werken vanuit verbindend (communicatie) leiderschap waardoor er kan worden samengewerkt.
Web
Daarnaast is het belangrijkst, blijf uit het ‘web’… ga als externe niet mee in bestaande patronen/systemen maar durf ze te benoemen en er buiten te blijven . Dit zodat je geen onderdeel wordt van bestaand geharrewar.
Overzicht
Wat voor mij het beste werkt is naast dit alles, visueel overzicht te maken. Het brengt mensen echt bij elkaar, geeft extra inzicht en rust.
Uitzicht
Dit alles zorgt er voor dat er weer een lichtpuntje 💡 is aan het einde van de tunnel van het gezin wat mensen activeert en motiveert.
Yes we Can!
Ook in dit soort dingen… stiekem hou ik er wel van… (het denkwerk en ‘eind’ resultaat)
Zomaar een kijkje in mijn kookpotten!