Ik had zo graag uren gewandeld…
Ik had zo graag op visite gegaan…
Ik had zo graag samen rustig geslapen, gespeeld, geknuffeld …
En toch was dat er allemaal niet.
Hoofd
In mijn hoofd hoorde ik steeds opnieuw hoe een slechte moeder ik was… wat er beter kon en dat anderen dit allemaal niet hadden. Het lag, volgens mijn hoofd, zeker en vast aan mij!
Zoon
Onze zoon huilde 8-10 en soms 12u per dag… Ik zat er helemaal doorheen en ook nadat we er achter waren dat did deed omdat hij bij zijn geboorte nek-trauma had opgelopen, vond mijn hoofd nog altijd dat ik een slechte moeder was (geweest).
Werken
Jaren later heb ik echt ‘moeten’ werken aan dit stuk. Ik heb gewerkt aan de pijn die ik had van dat wat er de eerste maanden van zijn leven en mijn moederschap níet was geweest.
Tranen
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost (vnl tranen), ik heb vaak willen opgeven, heb echt diep gezeten maar het mooie is vooral… dat ik daarna, na die zware, zwarte periode, echt zo veel beter in mijn vel zat en het leven zo veel leuker vind!
Liefde
Ik heb door die periode echt geleerd hoe ik lief voor mezelf kon (kan en trouwens ook moet) zijn… en daar ben ik super blij mee.
Lief zijn voor jezelf is zo intens belangrijk als mama.
Zo zie je maar weer… ja je kunt ook ‘trauma’ hebben van iets dat er niet was, het doet daarom niet minder pijn.