Mama waarom huil je?

Met zijn handen pakt hij mijn gezicht. ‘Mama waarom huil je’? Vraag hij me terwijl hij van dichtbij diep in mijn ogen kijkt.

Antwoord
Het liefste wil ik niet antwoorden, wil ik zeggen dat alles goed is en het leven 1 groot feest is. Maar dat kan niet, hij is 10 jaar en hij ziet zijn mama in tranen op de bank… dat verbloem je niet (meer 😉 ) en los van dat denk ik dat het goed is als ik als ouder laat zien dat ik ook gewoon een mens met gevoelens ben.

Woorden
Welke woorden geef je een kind als je niet precies wilt vertellen wat er aan de hand is? Sommige dingen zijn gewoon niet voor zijn oren en zijn hart?!

Mama’s
En zoals ik al eens vaker tegen hem zei kies ik voor: (Ja, deze mama huilt nog weleens)… ‘mijn hart is heel gevoelig schat en soms doet iets dan (extra) pijn, dan moet ik huilen en dat laat ik gewoon even zo zijn’.

Kijkt
Hij kijkt me aan en zegt: ‘Maar mama, jij bent toch de sterkste die ik ken, ik vind je zo lief’.
Er komen meer tranen, ze blijven maar stromen, hij schrikt en denkt dat hij iets verkeerd deed.

Hoe
Hoe kan ik al die liefde die hij geeft toch allemaal verwerken? Soms lijkt het zo veel en zo ontzettend mooi dat ik bijna niet durf te geloven dat hij dat echt vindt en voelt voor/van mij.

Vertellen
Nadat de tranen langzaam minder worden vertel ik hem dat het erbij hoort. Dat zijn woorden zo lief zijn en dat dat tranen zijn omdat ik hem zoooo graag zie. Dat zijn woorden en kusjes cadeautje zijn.

Tegen
Hij komt tegen me aan zitten… pakt mijn arm, slaat hem om hem heen en knuffelt me… ‘Je bent de liefdste mama van de hele wereld’…. eeeeeeen ja hoor… daar komen ze weer.

Nooit
Ik had nooit verwacht dat er iemand zo veel van me kon houden. Ondanks mijn fouten, mijn uitschuivers en mijn oopsjes… Nooit eerder heb ik zoiets gevoeld. Wat voelt dat fijn en spannend tegelijkertijd. Het is met geen woorden te beschrijven. Zeker niet omdat ik vooraf niet had verwacht dat dit zo intense gevoel ‘mee in het pakket’ zat van het ‘krijgen’ van een kind.

Bij mij
Na die dikke knuffel zet hij de tv aan. Samen kijken en, lachen we.
Ik vraag me, in mezelf, nog even af of dat wel okay is…
Moet ik er niet gewoon voor hem zijn? In plaats van hij voor mij? Maar alsof hij mijn gedachte kan lezen zegt hij: ‘Als ik verdrietig ben jij er altijd, nu mag jij even bij mij zijn’….
En je kunt al raden wat er gebeurde zeker? 😉

Dankbaar
Ik voel me dankbaar, overladen door liefde, een gevoel die ik door onze zoon echt heb leren kennen.

Wat een heerlijk ventje, wat ben ik blij dat hij mij als mama heeft gekozen! Wat ben ik blij dat ik zijn mama mag zijn, dat ik niet perfect hoef te zijn en dan nog altijd een goede mama ben die hij graag blijft zien. 🙏🏻

Mijn tranen…

Mijn telefoon gaat… ik twijfel, pak ik op? Ik heb eigenlijk behoefte aan stilte.

Toch
Ik voel nog snel, ja… het is goed zo, ik neem op. Ik luister… het is An Michiels , over het moois dat ze gaat brengen op 9 mei.

Merkt
Ik probeer enthousiast te reageren. Vertel haar dat ik er deze week verder aan werk en er naar uit kijk (waarbij ik geen woord gelogen heb). Even is ze stil. Ze vraagt me, anders dan anders hoe ik me voel.

Stil
Ik word stil, ik hoopte dat ze dat niet zou doen, ik wil niet weer huilen, ik wil het voor mezelf houden, het doet zo veel pijn. Helaas…. te laat… dikke druppels vallen op mijn houten-tafel, de tafel die ik zelf maakte, de tafel die ik koester, de tafel vol herinneringen.

Druppels
Ze blijft even stil… de tranen blijven vallen, het zijn van die hele dikke druppels, tranen van pijn.

Zegt
Ze zegt, ‘of wil je het er liever niet over hebben’…
Van binnen twijfel ik, ik heb zo goed geleerd om alles voor me te houden. Om al mijn verhalen heel lang te herkauwen.
Zachtjes fluister ik ‘Nee dank je wel, het is goed zo’.

Stilte
Even laat An een stilte vallen.
Eigenlijk is dat wel fijn, het voelt alsof ik even minder alleen ben, ik voel dat de golf met emoties, net als de zee terug trekt en er weer ademruimte komt.

Zachtjes
Voorzichtig en zachtjes begint ze met een beetje humor over een foto die ik kort-geleden van haar geplaatst had en waar ze naar eigen zeggen niet helemaal op stond zoals ze hoopte.
Samen moeten we er een beetje om lachen.

Praten
We praten nog even door. We spreken dingen af en ik voel dat ik er rustig van word.
Nee de pijn, het verdriet is niet weg. Toch is het fijn om mijn gedachten even te verzetten. Even niet meer bezig zijn met dat wat er steeds maar door mijn hoofd gaat.

Goed zo
Het voelt goed zo, precies wat ik nodig had. Wat ben ik blij dat ik toch op nam, dat An koos voor een telefoontje in plaats van een mail of appje.. eigenlijk precies op het juiste moment.

Bedankt lieve An… fijn om te weten dat je er bent!

Ken je de…

Vertrouwen, ik denk dat dat is waar ik stiekem, in mijn werk, het meeste mee werk.

Ergens
Ergens onderweg zijn heel wat mensen hun vertrouwen kwijt geraakt… in zichzelf, in anderen, in…..

Veilig
Je veilig voelen en durven toegeven dat je dit kwijt bent is een mooie stap. Zien waar dat ergens is blijven liggen en er langzaam achterkomen wie je bent en wat je nodig hebt.

Groei
De groei is enorm, en zalig om vanaf een afstandje te mogen volgen!

Wat hou ik toch van mijn werk en van het leven!

Gelukkig maken…

Het is tijd om nog maar eens een keer toe te geven aan mezelf dat ik niet iedereen gelukkig kan maken. Dat ik daarbij, wanneer ik dat probeer mezelf verlies.

Lessen
De lessen zijn stevig, en ik dacht dat ik dat al behoorlijk achter me had gelaten maar niets bleek minder waar.

Tijd
Tijd om mijn hart nog meer te volgen, nog meer mijn eigen ding, mijn eigen weg, mijn eigen manier te doen.
Niemand anders hoeft dat te begrijpen en stiekem is dat spannend en super bevrijdend tegelijkertijd.

Ik ga (verder) op reis… en neem vooral mezelf mee!

Zien…

Heb je er al eens bij stil gestaan wat jouw kind ziet als hij/zij naar jou kijkt?

Kijken
Als je terug kijkt naar gisteren, naar de momenten dat je met je kind was. Wat heeft hij/zij dan gezien?

Leren
Onze kinderen leren niet half zo veel van onze adviseren als dat ze van onze voorbeelden leren.

Zien
Wat ze zien van jou doen ze na, niet omdat ze dat willen maar omdat ons hoofd, ons brein zo werkt.

Voorbeeld.
Denk daarom goed na wat je vandaag gaat doen.
Welk voorbeeld ga jij geven?
Wat wil jij ze laten zien?

Ja of nee?

Daar sta je… de vraag is gesteld, de keuze moeilijk.
Het liefste zou je willen zwijgen. Of eigenlijk nog wel liever dan dat…. dat het zich vanzelf oplost, maar hé nu kun je er niet meer onder uit.

Staart
Hij staart je aan, alsof je een groot ijsje bent waar hij elk moment aan kan gaan likken…
Alsof er nietsnaders in de kamer is dan jij… want jij bent zijn redder, zijn held zijn….

Ja of nee
In jezelf voel je een nee maar… je weet dat als je Ja zegt.. hij zo blij zal zijn.

Pauze
Kan dit moment op pauze?

Ja?
Heb je al eens nagedacht, als we het dan nu toch stiekem even op pauze zetten, wat er gebeurt als je je kind (bijna) altijd een JA geeft als antwoord (ook als je voelt dat het voor jou of je kind beter een NEE zou zijn?)

Nee?
Leert je kind dan om te gaan met een nee?
En nog belangrijker… als hij/zij nu, zo klein nog, niet leert om gaan met een nee en straks een tiener is … denk je dat het aanleren van een grenzen, van een nee accepteren en respecteren makkelijker is?

Altijd
Het lijkt wel ofdat we in een periode zijn aangekomen in het opvoeden waarbij we maar altijd beschikbaar moeten zijn, er geen strobreed in de weg mag liggen van onze kinderen en het allemaal maar zo makkelijk mogelijk moet gaan.

Begrijp
Begrijp me goed, ik zeg niet dat je extra moet tegen werken.. maar het leven is geen glad geplaveid pad toch?
De grootste lessen die jij leerde leerde jij toch ook tijdens de pittige lessen ergens op je route?

Hoe?
Hoe gaat je kind leren doorgaan, leren (om)wegen zoeken leren doorzetten en leren dat jij geen superheld bent (hoewel… ) als hij/zij dat niet mag zien, ervaren, meemaken en horen? Als we dat niet al van jongs af aan op het pad van ons kind laten terug keren op de momenten dat het zich voordoet?

Makkelijker
Maak het jezelf dus gemakkelijker… niet alles hoeft perfect te zijn, niet alles hoeft een JA te zijn. Niet alles hoeft volgens perfect ouderschap… het mag menselijk ouderschap zijn. Waarbij jouw taak is om je kind zijn EIGEN weg te laten (onder)zoeken/vinden met de pieken en dalen die daar bij horen!

Begrijpen
Geef jezelf toestemming, oh en nee niet iedereen gaat dat begrijpen… maar dat geeft niets… als jij maar weet waarvoor je het doet..
En je bent het niet alleen.. we doen het samen!

Zijn we vergeten om….

Ons systeem, ons lichaam, onze grijze (en witte) massa werkt extra goed wanneer dingen leuk en/of aangenaam zijn.

Muziek
Het is zoals de uitspraak zegt: het is de toon die de muziek maakt… maar hebben we dat nog wel door? Maken we daar nog gebruik van?

Stil staan
Hebben we (nog) tijd voor onze kinderen thuis en/of in de klas? Staan we voldoende stil bij de druk van onze leerkrachten? Waarderen we onze medewerkers nog voor hún manier van werken of is het kwantiteit boven kwaliteit geworden?

Mensen
Het lijkt er op dat we meer en meer naar het machinaal maken van mensen zijn toegegaan. Alsof het gewoonweg wel handig is als we zwijgen en gewoon ons ding doen. Machines die 24u door kunnen gaan zonder emoties te uiten en voldoende te rusten en natuurlijk ook te genieten. Machines die doen wat ze moeten doen, willen of niet, er is geen geklaag.

Versus machine
Maar hoewel dat dit misschien handig is, vergeten we 1 belangrijk ding… mensen zijn geen machines… en dat is ook direct het aller belangrijkste verschil.

Menselijk
Wanneer gaan we zien dat onze kinderen vol proppen met (steeds meer) kennis (en allemaal dezelfde kennis) niet werkt? Dat onze leerkrachten en ouders de toekomst in handen hebben wat betreft onze kinderen en het met deze ‘machinale’ manier van leerplannen, eindtermen en kijk op ‘iedereen moet hetzelfde kennen/kunnen’ ook de toon wordt gezet voor deze toekomst.
Wanneer gaan we zien dat we niet zonder mensen kunnen in het bedrijfsleven en dat leidinggeven aan mensen veel meer vraagt dan een reeks voorwaarden, regels en een zak met geld?

Kijken
Laten we kijken hoe we in het onderwijs, het bedrijfsleven of eigenlijk ons dagelijks-leven, dingen weer aangenaam kunnen maken. Dat we weer kijken naar mensen die kunnen samen werken met machines… maar geen machines zijn.

Ruimte
Waar ruimte is voor gesprek, emoties, verschil en plezier.

Kwaliteit
Zullen we weer kiezen voor kwaliteit en menselijk contact boven kwantiteit en machinaal-denken?
Zien wat er wél is, waar we goed in zijn, wat ons voordeel als mens is en hoe we het samen aangenaam kunnen maken en goed kunnen benutten? Al beginnen we maar bij 1 keer per dag.

Ja
En ja er zijn al heel veel mensen goed bezig… maar dit is iets wereld-wijd. Dit is iets waar belangen bij betrokken zijn die wij vaak niet eens kunnen (over)zien. Belangen van grote bedrijven en groepen ‘behoeftige’ mensen.

We hebben een keuze…. wat kies jij? #goedvoorbeelddoetgoedvolgen

Oh Oh! Mijn gezicht!

Het blijft een hele uitdaging. Je gezicht in de plooi houden terwijl er van binnen heel wat gaande is.

Helaas
Ik weet niet hoe het met die van jou is… maar mijn gezicht spreekt precies haar eigen taal. Die trekt zich niets aan van voorwaarden, de buitenwereld of etiquetten.

Liefst niet
Op zich past het ook wel bij mij. Ik ben nu eenmaal niet iemand die heel veel dingen verbergt…

Kunst
Toch is het heel soms de kunst om mijn gezicht in de plooi te houden. Bij een grappige opmerking van iemand op straat die je niet kent bijvoorbeeld.

Lukt
Het lukt me soms simpelweg niet… ook niet als ik zelf iets onnozel zeg en anderen dat in eerste instantie niet door hebben.

Zoiets
Voorbeeldje? Zoiets als … in de juwelier staan om je batterij te laten vervangen van je horloge en dan tegen je lief zeggen: ‘Er is bij jou toch ook een schroefje los?’ (natuurlijk bedoelde ik zijn horloge) maar de toon was gezet.

Benieuwd
Ik ben benieuwd wat jullie al hebben meegemaakt waarbij je je gezicht echt niet bij in de plooi kon houden!?!

Hoe dan ook succes en mooie dag!

Waarom?

Waarom is een echt toverwoord. Alleen al bij mezelf, bij onze Kleine filosoof​ , bij de kinderen en volwassenen die ik in mijn werk tegen kom.

Uitleggen waarom geeft een magische (re)actie.

Als ik géén ‘waarom’ uitleg krijg gebeurd er o.a dit:
– geen actie
– geen reactie
– weerstand
– onrust

Gemerkt
Heb je gemerkt hoe weinig mensen uitleg geven aan kinderen waarom ze iets ‘moeten’ doen.

Bijvoorbeeld:
– Leer rekenen, lezen etc.
– Ruim je kamer op
– Trek (deze) kleding aan
– Wees aardig
-…..

In al die dingen kan weerstand zitten of komen als je niet weet waarom.

Hoe?
We vergeten maar al te vaak uitleg te geven en botsen dan op weerstand bij ons kind. Maar laten we eerlijk zijn, als wij opeens een opdracht krijgen zonder het vriendelijk te vragen en uitleg te krijgen… hoe reageren wij dan?

Minder weerstand
Wil je meer medewerking, motivatie en enthousiasme creëren, vertel dan het waarom, het ‘moet’ gewoon nut hebben…. waarom we iets (moeten) doen.

Oh!
En als je zelf niet kunt bedenken waarom iets ‘moet’…. vraag je dan eens af of het wel nuttig is óm het überhaupt te doen 😜.