Toen we een tijd geleden met een van onze jongens een gesprek hadden, vertelde hij dat hij iets had gemist.
Hij vertelde dat we iets niet hadden gedaan waar hij wel behoefte aan had gehad.
Slik
Ik kan je zeggen, dit zijn dingen in het ouderschap die raken. Het kan zo onwijs pijn doen om te horen dat je iets niet goed hebt gedaan.
Maar ik deed toch mijn best?
Je zou de neiging kunnen hebben om je te gaan verdedigen. Ik ga er zomaar van uit dat je je best doet als ouder, je kind graag ziet en er ‘alles’ voor over hebt.
Toch
En toch is het ook goed om te bedenken dat je om wat voor reden dan ook ‘iets over het hoofd hebt gezien’. Je bent als ouder niet perfect en zal dat ook niet worden (natuurlijk kom je wel heel dichtbij 😉 ).
Geven
Een belangrijk iets om te weten in deze ….
Vaak geven we onze kinderen dat wat we zelf gemist hebben.
Hebben we voor ons gevoel aandacht te kort gehad geven we ze veel (meer) aandacht, mochten we niet zelf onze eigen studie keuze maken dan laten we ze dat nu zeker doen.
Maar de vraag is…. is de ‘honger’ die we daarmee proberen te stillen ook de honger (behoefte) die van je kind daadwerkelijk heeft? Of zijn we aan het proberen die van jezelf te stillen via onze kinderen?
Honger
Om te checken welke ‘honger’ je kind heeft, welke behoefte er leeft in je kind kun je vragen wat de behoefte van je kind is. Vraag je kind wat het graag zou willen.
Toch kun je niet altijd voorkomen (en dat hoeft ook niet) dat je ook dan niet te weten komt wat je kind graag zou willen.
Pijn
In het gesprek met onze kanjer hebben we geluisterd.
Wat daarin vooral belangrijk is:
< luisteren om te begrijpen (niet om te reageren) >
Je hoeft niet eens direct reactie te geven, luisteren, oog contact maken (waar mogelijk) knikken en bevestigen is voldoende. Als je mijn eerdere posts hebt gelezen is dit het stuk waar we het hebben over space-holding. (niet gelezen? zoek hier op facbeook sandra kleipas en spaceholding en je komt het zeker en vast tegen).
Vragen
Soms is het fijn om het nog beter te begrijpen. Je staat misschien te popelen op 111 vragen te stellen. Ook hierbij een tip:
< Vraag of je een vraag mag stellen, of je zoon/dochter het ok vind en vertel daarbij dat je dat doet omdat je hem/haar nóg beter wilt begrijpen.>
Val hierbij niet in de valkuil om te willen oplossen of te verdedigen bijvoorbeeld. Stel alleen vragen om het nóg beter te begrijpen.
Reactie
Als je geluisterd hebt en je wilt toch reageren, vraag ook dan of je kind het fijn vind als je een reactie geeft (of uitleg).
Stilte
Een stilte na het vertelsel van je kind kan jezelf bedenktijd geven en de ander het gevoel dat je echt luisterde.
Mening
Het kan zijn dat je kind akkoord is met een reactie, let hierbij goed op je woorden (gebruik de stilte wijs). Je kind heeft net een grote stap gezet, uit zijn/haar comfortzone gestapt en heeft misschien wel al zijn/haar moed bij elkaar geschraapt om jou dit te vertellen.
Tijd
Als het niet lukt om te reageren zonder te oordelen, verbeteren, je aangevallen te voelen, op te lossen etc…. kies er dan voor om bijvoorbeeld te zeggen dat je zelf even tijd nodig hebt en er heel graag binnenkort (afspraak wanneer?) op terug komt.
Respecteer
Als jij toch dingen wilt vragen en je kind heeft hier geen behoefte aan, je kind zegt bijvoorbeeld ‘nee ik wilde het je gewoon zeggen’ kan dat soms lastig zijn, misschien wilde je graag meer weten om nóg beter te reageren. Toch is het belangrijk om het te respecteren.
Optie: Je kunt wel vragen of je wellicht een vraag op papier mag zetten en hij/zij deze wil beantwoorden als het hem/haar past.
Voel met deze vraag wel ofdat je kind hier aantoe is.
Oplossen
Door te luisteren, door het te willen begrijpen, door begrip te tonen en er te zijn is het belangrijkste ‘werk’ al verricht.
Het is in veruit de meeste gevallen niet nodig om een oplossing te bieden. Als je die wilt bieden, vraag dan ook hier… of die behoefte er is.
Eigenlijk
Je zou kunnen zeggen dat je kind in dit gesprek de reisleider is en je wordt meegenomen in zijn/haar wereld. Het openstellen van deze wereld is iets bijzonders en we moeten, net als bij een echte reis respect hebben voor de ‘cultuur’ (wensen, idealen ect.) van je kind.
Wat wil hij/zij?
Mocht je toch een ‘oplossing’ (willen) bieden of de vraag krijgen om dit te doen, vraag dan eerst wat zij zelf in gedachte hebben… ‘het is niet omdat jij denkt dat ze behoefte hebben aan een boterham met choco(pasta) dat ze zelf niet eerder denken aan een boterham met kaas of een bakje cornflakes,’ dat kom je enkel te weten door het te vragen vóórdat je je mening geeft.
Eens
Oh, en voor je het gevoel hebt dat je er helemaal uit moet komen. Dat jullie het 100% eens moeten zijn (ja dat voelt het fijnste, maar dat lukt niet altijd). Soms geraak je het niet eens. Je hoeft het niet eens te zijn, maar als je elkaar (of in ieder geval jij hem/haar) begrijpt kom je echt een heel eind.
Jij
Toch geldt voor dit alles… voel/bedenk, vooraf eens hoe jij het zou vinden.
Bijvoorbeeld als je je baas iets zou vertellen dat er op je hart ligt. Je baas zou misschien vragen gaan stellen (terwijl je die behoefte niet voelt). Hij zou misschien een oplossing gaan bieden waar je niet op zat te wachten of luisteren om te reageren terwijl je hoopte op begrip. Zou je alle gevallen waarschijnlijk nadien het gevoel hebben dat je het beter niet had kunnen zeggen. Nog belangrijker, je zult waarschijnlijk wel 2 keer na denken om het nog eens te doen.
Dat wil je voorkomen in de relatie met je kind toch?
Bedanken
Zelf vind ik het na zo’n gesprek, die me vaak inzichten geeft en ons dichter bij elkaar brengt (hoe moeilijk ze soms ook zijn) erg fijn om onze kinderen te bedanken voor hun eerlijkheid, het feit dat ze me/ons in vertrouwen nemen is voor mij een heel kostbaar iets. Nee het is niet altijd leuk, nee ik ben niet de perfecte (stief)ouder, nee het is niet fijn om te horen wat er beter/anders kan maar daar waar het lukt probeer ik wel te luisteren en te begrijpen (en ook hier gaat dat de ene keer beter dan de andere keer) en daarna te bedanken voor hun open en eerlijkheid.
Succes
Met deze inzichten (neem er van mee wat je kunt gebruiken) wens ik je heel veel succes met je gesprekken. Het is even oefenen… Het brengt je heel ver en leert je kind jouw voorbeeld te volgen! Geloof me, hij/zij zal het later gaan toepassen en… is dat nou niet wat het doel is van (bewust) opvoeden/ouderschap?