Hoogsensitief trauma (onderwijs)

Toen ik de vraag kreeg of ik wilde vertellen over de combinatie Hoogsensitiviteit en het oplopen van trauma (in het onderwijs) begon het te kriebelen.

Zeker
Niet alleen omdat ik er veel over hoor maar ook omdat ik zelf als gevoelig en beelddenkend kind niet de makkelijkste tijd heb gehad op school.

Hoogsensitief = trauma
Allereerst wil ik een veel te vaak gehoorde uitspraak de wereld uit helpen. Ik hoor vaak dat hoogsensitieve mensen vaker trauma oplopen dan niet hoogsensitieve mensen. Zoals ik er naar kijk is dat niet zo, ze verwerken informatie (prikkels) wellicht anders maar niet beter of slechter. Er zijn trouwens vele mensen die ‘gewoon’ door het leven ‘fladderen’ zonder dat ze maar enig besef hebben van hun hoogsensitiviteit.

Leren
Als het gaat om het verwerken van informatie (hoogsensitieve mensen nemen meer en dieper waar met al hun zintuigen). Dan is het hierbij belangrijk dat er op de juiste manier (wordt geleerd om) om te gaan met het verwerken van informatie. Het is dus ook een kwestie van leren omgaan met jouw systeem. Zeker ook omdat iedereen (hoog)sensitief is op zijn/haar eigen manier.

Toen…
Als je als kind opgroeit en niet/onvoldoende de ruimte krijgt om te oefenen met verwerken. Als ( het lijkt alsof) je niemand hebt die je daarbij helpt (wanneer nodig), het goede voorbeeld geeft en/of de vertaalslag maakt, bijvoorbeeld waarom (waardoor) je op bepaalde manieren reageert, waarom/ hoe je lichaam deze reactie geeft, waarom/ hoe je na een drukke activiteit best een rustig moment hebt…. dan is de vraag of je op de juiste manier leert omgaan met het verwerken van de stroom aan informatie die je binnen krijgt.

Hoe?
Als je dingen mee maakt, groot of klein, niet leert hoe je ze moet verwerken, op moet reageren, geen/onvoldoende ondersteuning krijgt of leert vragen dan zal dat er voor zorgen dat zelf kleine dingen aanvoelen als een heftige ervaring.

Kanaliseren
In de tijd dat ik groot werd (ik ben van ‘82) was er minimale kennis over hoogsensitiviteit. De kennis die er was werd vooral afgedaan als zweverig en flauw.
Hierdoor voelde ik me op veel plaatsen anders en onbegrepen. Zo ook op school.
Ik kon een hele dag (week ….) last hebben van die ene opmerking van die ene leerkracht.
Omdat niemand me vertelde (misschien wisten ze het zelf niet) hoe ik dit kon kanaliseren (tegen de kinderen zeg ik dan, hoe ik kan leren doorspoelen zoals het putje van de douche)….
waardoor het dus bleef hangen.

Compost
Ja, en dat wat blijft hangen dat stapelde op. Dit noem ik in mijn lezingen compost.
Het zorgde er voor dat ik, eenmaal volwassen heel veel werk had om al die compost kwijt te raken.

Trauma
Trauma is daar een onderdeel van, omgaan met trauma heeft te maken met erkennen dat er compost is en als het je niet zelf lukt om hier uit te komen, de juiste persoon (personen) vinden die je hier op een passende manier in begeleiden is daarbij een must.

Werken aan
Het is dus een kwestie van werken aan je compost. Iets wat ik veel voorbij zie komen aan mijn tafel en enorm veel rust en opluchting kan geven eenmaal die stap/stappen zijn genomen.

Belangrijk
Natuurlijk is het daarbij belangrijk dat je ook gaat leren hoe je er (naar de toekomst toe) zelf mee kan om gaan zodat je niet bij alles elke keer hulp moet vragen.
Jezelf nog beter leren kennen, op tijd leren voelen als je emmer vol geraakt, zien dat er compost is en weten, voelen wat je nodig hebt (fysiek, mentaal, emotioneel, cognitief) is een van de meest waardevolle lessen voor hoogsensitieve mensen.

Yes you Can
Dus herken je punten in dit verhaal, weet dan dat je niet alleen bent, dat het een bijzondere, soms moeilijke maar inzichtgevende reis is…. maar dat je er rust en zo veel meer plezier, ruimte, liefde voor jezelf en stevigheid voor terug krijgt!