Het leven van een stiefmoeder…

Het is weer zo ver…
Vanmiddag hoorde ik de deur, het was de oudste en zijn mama… ze kwamen de spullen brengen…

Verhuis
Piano, xbox, laptop(s), schoolboeken, gitaar….
Als ‘onze’ jongens komen is dat altijd een soort van verhuis.

Toen
Toen ik 13 jaar geleden stiefmoeder werd van een jongetje van 4 en een jongetje van 2 (inmiddels bijna 16 en 18) kon ik niet bedenken wat dit allemaal zou geven (zij denk ik ook niet 😉 ). Als je geen stiefouder bent is het bijna niet te begrijpen (denk ik) hoe dat is. Ik probeer er wel eens iets over te delen maar ik snap het als het soms echt moeilijk voor te stellen is.

Vrijdag
Op vrijdag komen en gaan de jongens over het algemeen (hoewel dat, nu ze groter zijn meer en meer flexibel gaat). Ik heb er lang over gedaan om dat gewoon te worden. Inmiddels ben ik er redelijk aan gewend geraakt.

Bedwingen
Zojuist zat ik te luisteren naar de klanken die uit de kamer van de middelste komen. Hij heeft zijn nieuwe gitaar en gaat naast het leren piano spelen ook deze snaren proberen te bedwingen. Het is nog heel wat oefenen maar …. als ik zie met hoeveel passie hij bezig is, zonder dat we maar 1 keer moeten zeggen dat hij ‘moet’ oefenen (ligt ook niet in onze aard)… dan is dat echt een zaligheid om te zien.

Lachen
De oudste brengt soms zo veel mooie verhalen met zich mee. Zijn kijk naar de wereld, steeds helderder (is dat een woord?) zien hoe de wereld er (echt) uit ziet…. is prachtig om van zo dichtbij mee te (mogen) maken.

Wat voel ik trotsheid van binnen als ik denk aan deze 2 gasten!

Nu
Nee, het is niet de makkelijkste manier van samen leven, het is zowel voor hen (als voor papa/mijn lief) als voor mij soms echt niet altijd makkelijk (geweest) maar op momenten als deze voel ik zo intens veel dankbaarheid. En voor mij wegen die (nog altijd) zo veel zwaarder (positief) als alle heftigheid die soms komt kijken bij deze ‘ constructie’ van ‘gezin zijn’ (zo voelt het soms voor mij).
Die klanken, die humor, die wensen en dromen die ze met ons delen…

De komende 7 dagen zijn ze bij ons, ik ben benieuwd wat deze week zal brengen, want inmiddels weet ik, in ons gezin weet je dat nooit. Maar hé, daar worden we flexibel van zullen we maar zeggen 😉 ! #omdenken

Aan alle (stief)ouders in een samengesteld gezin, ik weet wat voor uitdaging het soms kan zijn… maar hoe dan ook!! Yes you can! Vergeet niet om ook de mooie kanten te (blijven) zien, vergeet niet voor jezelf te zorgen, en vergeet soms niet om te vergeven…. niet perse voor de ander maar vooral ook voor jezelf (en de kinderen).