Blog

De dromen die ik heb daar deel ik er enkele van met mijn collega Laura​.
Om onze dromen verder uit te laten komen zoeken we regelmatig enkele dagen rust op en tegelijkertijd de vibe om dingen uit te werken.
En zo zijn we weer van woensdag tot vrijdag in Nederland. In het huis aan het water om te werken aan onze dromen die we over een tijd met jullie delen.

Ik wens je van hier uit een mooie dag en… wat zijn jouw dromen waar je aan werkt/ gaat werken?

Als je me al een tijdje volgt heb je kunnen lezen dat de voorbije 8 maanden een serieuze uitdaging waren. Wat ben ik (misschien net als jij) diep gegaan om in te zien wat ik nodig had om nóg dichter bij mezelf te komen (typische winterse-lessen).

Lessen
Als dit soort lessen bij je langs komen en je zit er midden in, dan lijkt het op sommige momenten ofdat je er nooit meer uit komt. Alsof je hele leven in één grote klap in elkaar is gevallen.

Opstapeling
Bij mij kwam dit mede door een opeenstapeling van gebeurtenissen. De ene zware klap was nog niet voorbij of er kwam een nieuwe. Ik heb het een tijd geleden beschreven als het gevoel van zo’n jongleur in het circus met allemaal bordjes… zijn act bestaat er uit om steeds meer bordjes op stokjes draaiende te houden… een hele uitdaging dus.

💡 Doorgronden, schaamte en last 💡
Mensen die dichtbij me staan vinden het (begrijp ik van hen)…altijd moeilijk als ik in een fase zit waarin ik mezelf lijk kwijt te raken (lees: een fase van persoonlijke groei).
Ik ben het type dat zich vooral afsluit (terug trekt) en kiest voor een gesloten houding.
Enerzijds uit veiligheid en omdat ik echt tijd nodig heb om hetgeen ik doorleef te doorgronden, gedeeltelijk uit schaamte maar zeker niet op de laatste plaats omdat ik anderen niet tot last wil zijn. Ik ben vooral voor mijn omgeving het ‘ik kan t zelf wel’ type hoewel ik me uiteraard tussentijds wel laat coachen en begeleiden.

Kort
In het kort begon het met een zwaar ongeluk van mijn schoonvader en alles wat daarbij kwam (en komt) kijken, gevolgd door enkele heftig zieke familieleden, een goede vriend die op jonge leeftijd koos om zijn leven hier op aarde los te laten, bedrijfsmatige veranderingen en het te horen krijgen dat mijn lichaam (ik) serieus wat werk heeft om weer gezond te worden (los van amper slapen, weinig ritme en het ondertussen blijven doorademen, kinderen groot brengen, familie ondersteunen, er zijn voor lief, bedrijf runnen en goed voor mezelf zorgen.)😱

Afwijzing
En dit allemaal in de 8 maanden die ik nog maar net achter me heb liggen. Naast de enorme schaamte die ik voelde omdat ik er voor niemand echt kon zijn (gezien er zo veel tegelijk gebeurde) wist ik op een gegeven moment niet meer waar ik moest beginnen. Er waren enorm veel mensen die meeleefden, dat alleen al maakte het enorm bijzonder, ook gaf het soms de boost om door te gaan. Maar als gevoelig mens raakte het me diep om van enkelen om me heen te horen te krijgen dat ik er niet genoeg voor hen was. Dat ze meer van me hadden verwacht en dat hetgeen ik deed/ had gedaan niet bij hun visie paste.

Mijn visie
Ze hadden gelijk, hetgeen ik deed (overleven en me staande houden tussen alle orkanen) was ook niet mijn visie, was ook niet de manier die ik graag hamstert en ja ik had er wellicht meer voor hun kunnen zijn maar of ik het nu wilde of niet, ik kon niet anders dan jongleren. Het raakte me diep dat deze mensen (collega, bekenden) dit zeiden midden in de storm. Hoewel het uiteraard hun goed recht is. Vorige maand realiseerde ik me terug dat dat wat je tegen de ander zegt, je vooral tegen jezelf zegt en kon ik de zwaarte van de woorden loslaten.

Moeilijk
Ik snap heel goed dat het lastig moet zijn (geweest) voor de mensen om me heen. Ik laat uitschijnen geen behoefte te hebben aan contact maar eigenlijk is het in de meeste gevallen vooral het niet tot last willen zijn. Ik ben gewoon niet zo goed in hulp vragen. Het is zo moeilijk voor mij om op anderen te leunen. Toch zijn er enkelen in geslaagd om me dat te ‘bieden’ wat ik op dat moment precies nodig had.

Tip!
Wat mij het meeste heeft geholpen zijn de momenten dat ik even uit de situatie ‘werd gehaald’ door mensen heel dichtbij en die het echt begrepen. Mensen die me niet wilde repareren maar me een rustig/aangenaam moment gunde. Het waren de volhoudende mensen om me heen die zich niet met een kluitje in het riet lieten sturen en zoiets zeiden als: ‘nu geen gemaar, we gaan thee drinken/iets eten/iets leuks doen, kom.’ Maar ook bijvoorbeeld die ene vriendin die het zo moeilijk had met mijn manier van afsluiten en toch alle begrip had en me durfde loslaten voor een tijdje, het bijzondere is, we vinden elkaar steeds weer terug 🙏🏻, ook dat is voor mij vriendschap.

Degene die me toch wilde meekrijgen hebben er echt lef en doorzetting voor nodig gehad want elke uitnodig die ik kreeg sloeg ik 5 keer af, ik zei dat het niet nodig was en zelf regelen van weg te gaan lukte gewoon niet. Stiekem wilde ik soms wel, of was het enorm fijn om even weg te zijn eenmaal ik weg was maar mijn angst om ‘als een zeur en zaag over te komen’ was eigenlijk te groot. ‘Ieder huisje zijn kruisje’ dacht ik dan.

Geleerd
Dacht ik dat ik in de afgelopen jaren veel geleerd had… kan ik je zeggen dat deze 8 maanden me intens veel over het (mijn) leven (en alles en iedereen die daarbij hoorde) leerde. In mijn beleving zijn levens lessen toch wel de belangrijkst en meest verhelderend, hoe heftig vaak ook.

F*ck
Als ik nu terug kijk denk ik f*ck hoe ben ik door die stormen heen gekomen? En aan de andere kant denk ik ‘Kleipas dat heb je maar weer ‘ff’ mooi gedaan’. Zoals collega Wilrieke zegt: #shiftingshit

Dankbaar
Ik ben zoooo dankbaar voor deze periode, als ik er dan toch door ‘moest’ dan maar met deze enorme lessen die ik mijn hele leven lang kan gebruiken en waarbij ik enorm dankbaar ben voor de mensen om me heen.

Jouw storm
En zit jij nu ook in een storm (of kom je er langzaam uit)… zorg er dan zeker voor dat je de tijd neemt om terug te kijken. Waar kun jij (al) trots op zijn. Waar ben jij dankbaar voor? Wat leerde je. Voel de verandering in je denken, je lichaam …..

Want…
Want het mooie is, dat wat jij leerde in de winter kun je zaaien en uitwerken in de lente en van oogsten in de zomer!

Dat #shiftingshit is niet niets…. maar hé isn’t that what life is all about?

🙏🏻

Mooie dag!

 

 

Super leuk dat Wendy Janssen van ‘de verhalen voor gevoelige oortjes’ kwam kijken en luisteren naar de lezing in Vilvoorde die ik in de Bibliotheek gaf over ‘gevoelige kinderen met een sterke’ .  

Als mama’s mij bellen
met de tril in hun stem.

Als mama’s mij bellen
en vragen ‘wat moet ik aanvangen met hem’?

Als mama’s mij bellen
en het niet meer weten

Als mama’s mij bellen
en het idee hebben dat ze worden vergeten

Steeds meer papa’s en mama’s met gevoelige, visueel denkende kinderen en een sterk karakter bereiken me en vragen of ik als je blief wil mee kijken. Om hen heen worden hun kinderen gezien als ‘lastig’ en soms zelfs als ‘onhandelbaar’…

Al sinds de start van mijn praktijk zijn dat de kinderen waar ik zo graag naar kijk, luister en mee werk….

Laten we vooral kijken naar dat wat ze te vertellen hebben, laten we luisteren en bieden wat ze nodig hebben!
Laten we ook kijken naar onszelf, onze kijk op opvoeden etc…

Zodat mama’s niet meer aan de telefoon moeten hangen met een bibberende stem…. maar weten en blijven geloven dat het goed komt met hun kind.

Meer weten hierover?
Lees gerust de informatie op mijn website of volg een inspiratie sessie (zie mijn agenda).

www.SandraKleipas.com

Steeds vaker voel ik hoe groot het belang is van het op pijl houden van geven en nemen in relaties. Hoe belangrijk het voor mezelf is om daar bewust mee om te gaan maar ook voor anderen.

Vragen
Ik merk vooral op zakelijk vlak dat hier veel uitdaging (voor mij) zit.
Ik krijg regelmatig de vraag of mensen iets met me kunnen ondernemen, of ik hun evenement of post wil promoten ofdat ik iets voor ze wil doen of ofdat ik hun vragen wil beantwoorden bijvoorbeeld via een mail omdat ze voor een afspraak niet helemaal tot hier willen komen. Ik krijg ook geregeld de vraag of ik gratis wil komen spreken op een evenement om mijn werk te promoten…. telkens als die dingen voorbij komen kijk ik en voel ik hoe dat klopt. Ook daarin is de balans geven en nemen enorm belangrijk.
Soms zijn het mensen die ik ken, soms ken ik ze ook helemaal niet.
Het blijven moeilijke vragen. Het zijn vragen die te maken hebben met waarde.. wat geef jij voor waarden aan jezelf en wat is de waarde van de ander en hetgeen er gevraagd wordt.

Nee zeggen
Steeds vaker zeg ik nee, hoe moeilijk ook. Bovenstaande vragen krijg ik wekelijks en ook daarin is mijn tijd en energie beperkt.
Daar waar ik als startende ondernemer vaak zomaar allemaal dingen deed kies ik inmiddels heel heel bewust.

Geld
Niet dat alles om geld draait hoor… waarde en geven en nemen gaat veel verder dan geld.

Geven en nemen
Het boeiende aan dit onderwerp is dat geven en nemen soms anders is als dat het lijkt. Vaak zijn we op de eerste plaats goed in een van de 2 en hebben we op het andere vlak ook nog dingen te leren.

Maar
Maar heb je er al eens bij stil gestaan dat als je lijkt te geven dat je dan niet altijd geeft of als je lijkt te krijgen dat je niet altijd krijgt…

Voorbeeld
Een tijd geleden kwam er een mama in mijn praktijk, ze vertelde me veel verdriet te hebben en zei dan dat ze haar zoon veel knuffels gaf. Ze voegde er aan toe dat ze daarmee ook wilde compenseren dat ze zo veel huilde. Ik luisterde naar haar verhaal, haar behoeftes en haar wensen… en zo vroeg ik haar na een tijdje of ze de knuffels gaf ofdat ze de knuffels kreeg van haar zoon.
Zonder na te denken zei ze ‘ik geef ze aan mijn zoon’.

Ik vroeg haar, na een korte stilte, één van deze momenten voor te stellen, en te voelen wie er gaf en wie er nam…
de mama schrok en bedacht zich dat ze wel heel erg veel nam van haar zoon terwijl ze eigenlijk behoefte had aan steun en begrip van haar partner (en zichzelf). Een snel inzicht die ze zelf maakte en daardoor inzag wat haar echte behoefte was achter al het verdriet.

Als..
Als mensen me iets vragen voel ik altijd of dat klopt, ik voel of de balans goed is, ofdat het bij me past en ofdat de vraag die gesteld word zuiver en puur is.
Ik voel ofdat het geven en nemen in evenwicht blijft, zeker omdat een ‘schuld’ (iemand die veel geeft of veel krijgt) op dat vlak heel wat geharrewar op kan leveren.

Let op!
Let er daarom voor jezelf eens op wanneer je neemt en wanneer je geeft. Als je weinig energie over hebt aan het einde van de dag, kijk dan eens terug en zie hoeveel je gaf en hoeveel je nam.

Uitzonderingen
Let er daarbij op dat geven en nemen altijd zo veel mogelijk in balans dient te zijn. Een uitzondering daarin is het ouder-kind balans, daar zal de ouder geven aan het kind en het kind geven aan zijn/haar kinderen. Wat niet wil zeggen dat ze nooit eens ee knuffel aan je mogen geven natuurlijk… Het wil zeggen dat ze dat wat jij als ouder ‘geeft’ in het ouderschap, ze niet kunnen terug geven.

Graag bekijk ik het ook anders, je kind geeft het (of een deel) aan je terug in waardevolle lessen en inzichten. Er is niemand die je meer zal leren als zij!

Voel daarom steeds of het klopt. Ga bewust om met dat wat je tegen komt en maak regelmatig de balans op.

Succes met balanceren!

 

Ik merk dat het me diep raakt dat het voor sommige ouders heel vanzelfsprekend is en voor anderen een hele uitdaging blijkt om hun kind(eren) op te voeden op een manier die naast alle afspraken, vrijheid, verantwoordelijkheid en tegelijkertijd ondersteuning geeft.

Volwassen?
We willen straks eigenlijk allemaal een kind dat op eigen benen kan staan. Dat stevig en vast besloten eigen beslissingen durft te nemen en zijn/haar eigen weg durft te bewandelen.

Maar…
Hoe kan jouw kind op die manier volwassen worden als je kind in zijn jonge leven daarin niet kan oefenen. Als jij aangeeft wat het best kiest, als jij soms (of regelmatig?) als een soort roofvogel boven je kind blijft vliegen? Kan het dan later ook zonder jouw mening, jouw ideeen en jouw goedkeuring?
Hoe kan jouw kind leren om beslissingen te nemen die al dan niet de juiste zijn (en er achter komen of het de juiste is) als ze die kans niet krijgt omdat jij steeds aangeeft ofdat het een slimme keuze is (omdat je de ervaring hebt). Heb je je al eens afgevraagd hoe je die ervaringen kreeg?

Hoe?
Als je kind het moeilijk heeft om zijn mening te geven, een beslissing te nemen zonder jouw goedkeuring, niet eerlijk durft te zijn, niet bij je aan durft te kloppen en/of niets zegt terwijl hij/zij het moeilijk heeft… vraag je dan eens af hoe dit is kunnen gebeuren. Vraag je af wat maakt dat (of je kind nu nog klein of inmiddels al groot is) ze dit doen…

Wat wel?
Jouw kind heeft een supporter nodig, iemand die in hem/geloofd, welke keuze hij ook maakt.
Hoe meer jouw kind kan experimenteren in zijn jonge jaren, hoe meer het leert van zijn fouten en successen, hoe meer hij als kind mag ervaren hoe het is om eigen verantwoordelijkheid te nemen en te zien hoe dit uitwerkt… hoe makkelijker het zal zijn als volwassene.

Vaag je af…
Vraag je daarom af wat jij bereikt (hebt) met de aanpak die jij hanteert of hanteerde….
vraag je af of je kind voldoende kan (heeft kunnen) experimenteren zodat het later niet opeens voor een voldongen feit staat. De risico’s zijn dan vaak nog vele male groter.

Praten/vragen
Door steeds jouw idee te geven zul je merken dat je kind zelf niet makkelijk zijn mening zal geven. In plaats daarvan kun je ook vragen of coachen… luister naar de beweegredenen, ideeën en oplossingen. De kans is groot dat er dingen tussen zitten die je zelf nooit had bedacht.

Verantwoordelijk
Wij als volwassenen zijn voor een heel groot gedeelte verantwoordelijk voor de manier waarop onze kinderen straks als volwassenen in het leven staan.

Kies bewust…
Kies daarom bewust ouderschap en vraag je af wat je doel is achter jouw opvoedingsstrategieën. Zorg dat ze van jongs af aan hun zelfdenkend vermogen leren aanspreken. Mocht je kind al groot zijn…. het is niet te laat! Blijf, waar mogelijk de supporter van je kind. Zodat als er iets is, ze op tijd naar je toe komen en het opgelost kan worden. Je hoeft niet alles voor hem/haar op te lossen maar.. als ze het dan toch op latere leeftijd moeten leren, zorg dan dat ze zich niet alleen voelen! Dat je er voor hen bent!

 

Ik kan je zeggen…. ‘mijn’ lief heeft het soms echt niet makkelijk… hij wilde graag een vrouw die zelfstandig was en actief…

Wild…
Nu, of je mij wild moet noemen weet ik niet …maar ik kan je zeggen, hij heeft gekregen waar hij om ‘vroeg’.

Temperament
Lang vroeg ik mij af of ik mijn temperament onderdeel was van mijn ‘Hollanderschap’, ik denk, in vergelijking met Belgen dat dat best zo kan zijn. Ergens zal ik ook wel tempranentvol zijn zeker op mijn extraverte dagen. Maar nu ik er achter ben gekomen dat er iets goed mis is met mijn lichaam en daardoor met mijn hormoonhuishouding verdenk ik dat deel er ook van.

Wisselingen
Hoewel het veel beter is als jaren geleden… kan ik je zeggen dat, zeker nu ik afkick van mijn suikerverslaving (lees eerdere post) en een grote omslag in voeding maak, het niet altijd even gezellig is om bij mij te zijn. Niet dat ik boos op hem wordt… maar mijn lichaam is letterlijk aan het roepen om aandacht en doet dat in de vorm van pijn.

Wilde vrouw
Of ik nu een wilde vrouw ben of niet (dat laat ik aan hem over)… ik kies er steeds meer voor om als (nog) bewuste(re) vrouw te leven…
Dit heeft voor en nadelen, vooral omdat ‘de simpele manier’ vaak gewoon niet meer voldoende is.

Moeilijke weg
Soms vraag ik mezelf af waarom ik ‘zo moeilijk doe’. Waarom ik sommige dingen niet gewoon doe zoals andere mensen enkel en alleen omdat het niet goed voelt. Of waarom ik juist wel iets doe terwijl andere mensen al snel zouden bedanken, juist omdat het goed voelt om te doen.

Complex
Het is dus niet zo makkelijk om met mij te leven…. en toch zou ik met niemand anders willen ruilen, ook al ben ik misschien een complex geval, zo kun je dat wel noemen. Lol
Maar ergens weet ik, dat dat wel past… ergens weet en voel ik… dat zijn kijk op de wereld helemaal niet zo anders is als die van mij.
Dat hij me accepteert zoals ik ben, met al mijn gekke rarigheden, met mijn plannen, mijn successen, mislukkingen en mijn uitspattingen…

Kortom, ik denk inderdaad dat ik een vrij wild exemplaar ben maar wel anders wilt alsdat mijn lichaam op dit moment (en de veeeeele jaren hiervoor) me heeft doen geloven… ik ben benieuwd wat dat zal geven in de komende maanden/jaren. En hoewel dat even wennen en puzzelen zal zijn kan ik één ding blijven zeggen, iets wat ik nog niet zo lang hardop durf uit te spreken…. (met of zonder lichamelijke klachten)…. ik ben dan in vele ogen een specialleke maar wel een met een groot en soms wat zot hart…

 

Dit kreeg ik eergister van lief

Hij was onze zoon gaan ophalen op de opvang… omdat het complimenten dag was kon je er complimenten afscheuren.

Hij koos er voor om er een voor mij af te scheuren…. we zijn ruim 12 jaar samen, complimenten is niet zo zijn ding…. daarom koester ik dit minstens zo hard!

<3 #liefdeis #mijnlief #hetlevenvanSandra #hetzijndekleinedingendiehetdoen #meerisnietnodig <3

Goedemorgen – Pleasen-

Door de jaren heen heb ik kunnen leren – met vallen en weer op staan – dat ik niet iedereen kan pleasen.

Nope…
Hoe graag ik het ook wilde, hoe hard ik ook werkte en hoe ik ook zag wat de ander graag wilde… ik kon gewoon niet iedereen geven wat hij nodig had. En weet je wat er in het begin gebeurde als dat niet lukte? Het leek alsof mijn keel werd dicht geknepen en ik geen lucht meer kreeg….

Proberen
Toch probeerde ik het, lang (en soms betrap ik me er nog op)…. tot ik er achter kwam dat ik steeds het aller belangrijkste vergat….
‘Wat wil ik eigenlijk, hoe voel ik me hier bij’ enz…
Ik vergat mezelf.

Focus
Mijn focus was zo lang op de ander gericht dat ik steeds mijn eigen stuk, mijn eigen behoefte en vooral mijn eigen gevoel vergat.

Energie
Wat kosten dat een energie! Ik liep er letterlijk dagelijks op leeg.

Ademen
Wat me het meeste helpt als ik in situaties terecht kom waar ik niet alle partijen kan plezieren (en soms mezelf vergeet) is diep ademen. Even 3x (of meer) diep ademen, mijn aandacht naar binnen richten… en tijd nemen om te voelen wat er leeft.

Wat is van wie
Ik probeer steeds te zien (voelen etc) wat van mij is in de situatie die zich voor doet. Het is niet zo dat als dit voor valt, dat ik daar geen aandeel in (of les uit te leren) heb.
Ik voel van binnen en zie, dat wanneer er zich bijvoorbeeld een situatie voor doet met een bepaalde verwachting, een verlangen, een verplichting of iets in die strekking, wat ik hier mee kan en wil doen.
Tijd is daarin een belangrijke factor… niet gelijk reageren, eerst ademen, voelen en dan (als dat nodig is) reageren.

Ik ben geen pot met Choco…
Intussen heb ik geleerd dat ik geen pot met choco ben ;)…
Is het leven nu makkelijker? Nee! Zeker niet… is het beter, ik denk en voel van wel, hoewel ik het soms echt moeilijk vind om bij mezelf te blijven, ergens niet in mee te gaat en voor (in) ‘mezelf’ en mijn gevoel te gaan staan en tegelijkertijd begrip te hebben naar de ander toe.

Oefenen
Gelukkig heb ik al veel mogen oefenen (en dat blijf ik doen) wat maakt dat ik er steeds beter in aan het worden ben.
En als het toch even spannend lijkt te worden dan hoor ik mezelf in mijn hoofd weer zeggen… ‘Ademen, aaademen Sandra’…
En ja, dat helpt!

#ademen #choco #hetlevenvansandra #pleasen #innerpeople

 

Ergens in de lente van 2017 stapte er een vrolijk manneke de praktijk binnen. Zijn ogen keken naar me en toen ik mijn hand uitstak voor een high5 maakte hij me duidelijk dat hij enkel een box zou geven.

Oké
Oké dacht ik, dit is er me eentje… Ik hou wel van sterke karakters, lets rock!
Samen met mama kwam hij aan tafel zitten.
Ik vroeg hem wat hun hier bracht en zijn antwoord was duidelijk: ‘niemand snapt mijn hoofd behalve ik’.

Wooowwww
Dat noem ik pas duidelijk, ik zakte een beetje met mijn hoofd, liet mijn hoofd op mijn handen rusten en zei zachtjes: ‘goh, dat is toevallig, dat heb ik nu ook zeg!’ en liet een stilte vallen.
Hij trok 1 wenkbrauw op en voor het eerst kwam een een klein, schuin lachje.

Voordien
Voor de ontmoeting met deze bikkel had ik zijn ouders gesproken. Ze zagen dat hij super wijs en snel was, stevig in zijn schoenen stond maar …. zijn resultaten op school bleven achter en gesprekken leken soms niet te volgen of begrijpbaar voor anderen.

Hoe?
Omdat ik het belangrijk vond om hem te begrijpen en graag eerst zijn vertrouwen zou krijgen bedacht ik me dat ik hem (sterk karakter) dan beter niet de les kan spellen, daarom vroeg ik hem of hij mij wilde uitleggen hoe zijn hoofd werkte.
Nu schoten beide wenkbrauwen omhoog….
Hij begon te vertellen over een fabriek, de fabriek maakte spullen maar niet maar 1 ding. Steeds als de fabriek iets aan het maken was moesten er meer fabrieken bijkomen omdat er nog meer andere dingen gemaakt moesten worden.

Tekenen
Ik probeerde zijn verhaal te tekenen.Dat is een risico, zeker bij een sterk karakter omdat als ik het niet juist doe, ik zijn ‘vertrouwen’ in een keer kwijt kan zijn. Toch nam ik de gok, enkel als ik zou laten zien dat ik hem begreep zou ik vertrouwen krijgen, ik was namelijk de zoveelste die met hem zou gaan werken.

Soort hal
Ik luisterde, zag het voor me en tekende. Het werd een soort hal met allemaal machines, allemaal maakte ze iets anders. Het waren er veel, heel veel.

Klaar
Toen hij klaar was keek hij me aan. Zijn wenkbrauwen punten in het midden naar beneden. Als ik een inschatting mocht maken was hij of heel boos of een soort van verbaasd.

Ja…
Na die blik keek hij me aan en zei: ‘nog nooit heeft iemand me gevraagd te vertellen hoe mijn hoofd werkt, ze vertellen alleen wat helpt, maar dat helpt niet, oh en …. al die dingen zijn apart’. (Hij bedoelde dat geen enkele machine verbonden was met een andere. ). Ik vroeg hem wat hij wilde en hij zei, gewoon een nog betere fabriek.
Ik knikte en vroeg zachtjes: ‘ wat zou er gebeuren als we al de fabriekjes zouden laten samenwerken’?

Slagboom open
Op dat moment ging zijn slagboom open. Hij vertelde over de juf en dat ze elkaar niet begrepen, dat ze wel lief was maar zijn hoofd sneller werkte. Hij vertelde dat hij maar 2 vrienden had die een beetje hetzelfde dachten als hij en dat ze alle 2 in hogere klassen zaten.

Woorden storm
Zo brak er een woordenstroom uit. Zijn moeder zat er naast en ik zou zweren dat haar mond open viel van verbazing.

Wat hij zag…
Hij vertelde over wat hij allemaal wist, over dat wat andere deden maar niet klopte, over dat mensen meer samen zouden moeten werken en dingen zouden moeten doen. Dat hij schrik had voor een milieuramp en over dat moment dat zijn juf iets over een bepaalde planeet in de klas had proberen te vertellen maar dat de informatie niet kopte. Over dat zijn moeder zich zo veel zorgen maakte dat ze bijna niet meer sliep en dat zijn vader zijn job niet graag deed maar wel elke dag moest gaan (en dat hij dat later echt niet wilde).

Shock
Ik heb hem laten praten tot hij stopte, inmiddels was onze afspraak al 20 minuten uitgelopen maar dat gaf niets. Zijn mama onderbrak hem 1 keer om te zeggen dat het al best laat was. Ik gaf haar een knipoog en zei dat het ok was ‘laat hem maar doen, we hoeven enkel te luisteren’. Aan het einde van alle woorden kwam een intens diepe zucht, de opluchting was, naast te horen ook in zijn gezicht te lezen.

Eigen-wijs
Het was alsof eindelijk de druk van de ketel was gehaald. Gewoon door naar hem te luisteren. Ik nam nog kort de tijd om te zeggen dat hij een heel eigen-wijs manneke was en dat hij daar trots op mocht zijn. Er ontstond een glimlach van oor tot oor.

Vervolg
In de vervolgafspraken werkte we aan zijn visuele manier van informatie verwerken.
We kwamen er achter dat andere mensen niet zagen wat hij zag en het daarom leek alsof ze hem niet begrepen. Ook werkte we aan voelen. Want deze kanjer was zo goed in denken dat voelen en emoties een soort van niet wisten welke kant ze op moesten en er daardoor soms explosiegevaar was.

Juf en ouders
De juf en ouders kwam naar een info-sessie en lazen verschillende boeken.
Samen zijn ze 1 sessie zonder deze bikkel gekomen zodat ik hen kon uitleggen hoe ze als het waren o‘op mijn stoel’ konden gaan zitten om hem verder te begeleiden als dat nodig was.

‘Dat anders denken en leren is toch wel een punt waar veel meer aandacht voor mag zijn’, zei de juf uit zichzelf.
Nu kreeg ik de vraag of ik misschien in het volgende schooljaar een lezing wil geven, ze ontdekte op hun school dat er nog meer bikkels waren als deze, ieder op hun eigen manier, vorm, tempo en tijd.

Deze info sessie, voor als je dit leest en denkt, hé die wil ik ook volgen, is besloten variant, enkel voor ouders en leerkrachten van de school, maar a.s dinsdag geef ik hem in Herentals: www.SandraKleipas.com/agenda mocht je graag komen luisteren.

Een ‘nieuw’ tijdperk vraagt om een ‘nieuwe’aanpak…. en dat laten bikkels als deze zien! So…… Lets rock and rollllll

#bikkel #yesyouKanjer #dankbaar #lovemyjob #hetlevenvanSandra