Blog

Het blijft in me zitten… ik noem het het organisatie monster.

Keer
1x in de zoveel jaar voel ik het kriebelen en friemelen. Ik stel het dan nog even uit maar uiteindelijk kan ik er niet meer omheen.

Man, wat kan het soms *&^%$#^&*() zijn om moeder en stiefmoeder te zijn.

1 zoon
Met gewoon 1 zoon heb ik 1 kind die me mijn lessen spiegelt …

Via HSP Congres kreeg ik al een tijdje geleden de lijst met al jullie stemmen en feedback… waardoor jullie mij ‘bekroonden’ met de titel ‘HSP professional van het jaar’.

Niet
Tot woensdag toe had ik ze (nog) niet gelezen, het voelde zo raar, het document te openen.

Als je kind voor de zoveelste keer explodeert thuis (of in de winkel, bij opa en oma, etc.) plaats. Hoe reageer je dan zonder zelf te exploderen?

Niet
Vaak lijkt het alsof het (misschien) over niets gaat, vaak vraag je je af… waarom toch?!
Maar vraag je je ook af, wat er naast dat ene kleine ding, dat jij zag, waarvan jij denkt dat je kind explodeerde, nog in zijn ‘emmer’ is beland waardoor het allemaal te veel werd?

De afgelopen week betrapte ik mezelf een aantal keer op een oud patroon.

Patroon
Het patroon dat mijn hoofd steeds bezig leek te houden met: ‘wat zou de ander hier van mij verwachten, laat ik dat maar doen’.

Veel
Dat patroon, zeker als je net als ik in groep (schippersinternaat) bent opgegroeid, is een overlevingsreactie. Los van dat is het behoorlijk hardnekkige (bleek wel weer, nu ik het voor de 100e keer in mijn leven tegen kwam terwijl ik het al 99x had aangepakt).

Beter, groter, sterker, slimmer…
Ik merkte op dat ik het, deze keer, enkel deed bij mensen waarvan mijn hoofd vond dat ze een bepaald aanzien hadden. Ze waren (volgens mijn hoofd) slimmer, mooier, sterker, beter, succesvoller (vooral dat laatste) etc..

Vroeger
Niet raar opzicht, al dit soort patronen horen thuis bij kind-stukken. Ik zei al dat ik opgroeide op een schippersinternaat en ben daar en op school intensief gepest.

Erbij horen
Ik wilde zo onwijs graag bij de populaire meisjes horen… (Geen idee waarom, maar ik wilde het graag). Het is me niet echt gelukt en heeft me heel wat rare fratsen doen uithalen (liegen, verzinnen, anders voor doen, overdrijven, ‘raar’ doen etc).

Begeef
Nu ik me op nieuwe terreinen begeef in mijn persoonlijke groei, kom ik nieuwe mensen tegen die vaak (gevoelsmatig) verder staan als dat ik ben. Dat is zalig, vaak mis ik dat… maar ook spannend.

Spannend
Mijn hoofd heeft dan blijkbaar het idee dat ik weer dat kleine meisje ben, dat ik me (weer) moet bewijzen en dat ik het dan beter op ‘hun’ manier doe, dan hoor ik er tenminste bij.

Niet
Het mooie is, niemand die betrokken was, de afgelopen tijd, bij dit patroon, had dat laten uitschijnen. Niemand had uitgesproken dat het op hun manier moest, enkel mijn hoofd had dat er van gemaakt.

Mastermind groep
Zo ben ik nu sinds driekwart jaar geconnect met een heerlijke mastermindgroep (een groep met prachtige, ervaren ondernemers waarbij je persoonlijk en zakelijk, samen met elkaar groeit), je vragen kunt stellen en elkaar kunt voorzien van inzichten.

Keek
Het klinkt misschien raar, maar ik ontdekte dat ik vanaf begin van aan in die groep keek naar hoe anderen daarin hun vragen stelde EN hoe ze reageerden op vragen van anderen en nam die manier over.

Hun manier
Die manier, hun manier…. was luisteren/lezen (vraag) en vervolgens daar in woord op reageren.
Een prima manier wat prachtige diephang opleverde.

Diepgang
Ik baalde zo enorm, waarom lukte het me niet om in die 9 maanden de diepgang te krijgen die ik normaal wel heb? Ik gaf de ‘schuld’ aan mijn onervarenheid, tot ik de ontdekking deed over dat patroon dat weer actief was.

Kameleonnigheid
Het bleek eigenlijk ‘gewoon’ mijn kameleonnigheid (mijn enorme aanpassingsvermogen). Ik was me steeds aan het aanpassen naar de manier zoals anderen het deden.. In dit geval in woord.

Duurde
Maar, laat woord nu net niet mijn ‘eerste’ taal zijn. Het duurde dus 9 maanden voordat ik dat door had. Goedemorgen Kleipas 😂😀🙈

Beeld
Ik gebruik beeld om diepgang, inzicht en overzicht te krijgen en geven aan kan. Dat was ik bij mijn Mastermind-groep dus ‘spontaan’ vergeten… omdat mijn hoofd dacht/vond dat er een bepaalde manier was waar ik me aan moest houden (hun manier).

Beeld
Uiteindelijk bleek dat het ‘gewoon’ lef hebben was om het totaal anders (op mij manier) te doen. En dat was in dit geval helemaal niet moeilijk, ik voelde me veilig genoeg om het ‘opeens’ zonder aankondiging te doen.

Aanpassen
Ik had me dus 9 maanden lang aangepast aan de manier die iedereen in mijn groep toepaste.
Totdat ik vorige week bij elke vraag eerst beeld maakte voor mezelf. Geen artistieke hoogstandjes (mocht je mijn instagram story hebben bekeken) maar wel meer dan voldoende om me inzicht te geven in dat wat er speelde.

Diepgang
En BAM! daar was het, daar was de diepgang die ik van mezelf kende. Eindelijk, wat had ik het gemist!

Hardnekkig
Dat kameleongedrag blijkt hardnekkiger dan ik dacht. Ik heb me daarom voorgenomen om, telkens ik me op ‘nieuw terrein’ begeef, goed op te letten dat ik er niet terug in verzand.

Zo zie je maar weer, dacht ik toch behoorlijk ‘mijn eigen-wijze ik te zijn’, verzand ook ik nog regelmatig in oude patronen! #jebentnietalleen

Jouw kind en zijn/haar masker…? –

Vandaag breng ik met heel veel liefde, weinig woorden van mezelf… maar wel hele heeeele mooie woorden van Coachingspraktijk Hartoverkop <3<- volgtip!

Zo zalig om jouw spreuken te zien lieve Anneleen!! <3

Oh! Soms verlang ik naar het moment zonder kinderen, de vrijheid en rust die dat gaf was zo zalig (ook al had ik dat toen niet door).
En toch zou ik het niet terug willen. Onze zoon en mijn stiefzonen hebben me enorm veel gebracht! 🙏🏻

Toen ik gister wakker werd voelde ik een soort beweging, alsof ik vandaag mijn plannen (een dag werken en dingen afmaken) een hele andere ‘bestemming’ kregen.

Moeilijk
Poeh, wat is dat moeilijk, mijn gezin loslaten en toegeven aan wat ik voel en echt wil/nodig heb.

Gevoel
Toch heb ik gisteren weer intens ervaren hoe het bij me past om de vrijheid als mama, als mens, als vrouw, als Sandra te nemen.

Gewoon
Tussen al deze gevoelens door kreeg ik van mooie mens Daan (je zou hem kunnen kennen van o.a. Tribepreneurs) een appje en binnen 20 minuten wist ik dat dat de juiste ‘beweging’ was. In plaats van online af te (be)spreken besloten we ieder in de auto te stappen en een plek te zoeken om samen dingen visueel te maken.

Noord
Hij kwam van noord-Nederland en ik van Noord België.
Ergens rond Utrecht vonden we elkaar op een mooie plek!

Gewoon
Gewoon maar in mijn auto stappen… Onze zoon bij mijn partner laten, het huis laten voor wat het is, spullen pakken en gaan. Ik kon me letterlijk niet meer heugen wanneer de laatste keer was.

Voelde
Het voelde zo bevrijdend, alsof ik jaren vast geplakt zat aan ‘moetjes’ aan ‘er moeten zijn’ aan ‘verplichtingen’.

(N)iemand
Niet dat iemand ze me oplegde, het was mijn mind die vond dat als onze zoon, mijn stief/pluszonen thuis zijn, ik daar ook (zo veel mogelijk) moest zijn.

Vastgeplakt
Gezien ik al vanaf mijn 22 (ik ben nu 37) stief/plusmoeder en moeder ben bedacht ik me, onderweg in de auto, dat ik eigenlijk behoorlijk lang vast geplakt had gezeten.

Werk
Echte werk-dingen, daarvoor ‘mocht’ ik nog wel weg, maar meer was zeker niet de bedoeling (vond mijn hoofd).
Natuurlijk, een avondje met vriendinnen, dat lukte sinds een tijdje al wat beter maar liefst zou daar dan toch een soort ‘werktintje’ aan ‘moeten’ zitten of gebeuren als onze zoon ging logeren of spelen bij een vriendje.

Vrijheid
Als strong-sensitive vrouw, als schippersdochter, als Sandra is dat eigenlijk helemaal niet wat bij mij past.
Ik heb juist heel veel vrijheid nodig.
Het zit in mijn kern, in mijn hele zijn dat ik beweging, ruimte en vrijheid nodig heb.
(Eigenlijk wist ik dat wel en toch zei mijn hoofd me dat die vrijheid nu eenmaal niet als je een gezin met kinderen hebt. (Waarbij mijn hoofd dat overigens enkel vond bij mij en niet voor anderen, bizar hè hoe dat werkt)

Mooi
Maar nu niet, ik had gekozen en ben gegaan. Wat was het zalig om daar te zitten. Om te praten, om te verbinden, om thee te drinken om dat wat er is te laten zijn.
Gewoon, als mezelf, als ik, als hoe ik dat doe, niet op een manier die iemand van me verwacht maar op een manier die bij dat moment paste.

Verlangen
Alsof er een lang-verlangen werd ingelost. Mijn verlangen naar vrijheid, mijn verlangen naar ‘reizen’ of beter gezegd om op verschillende plaatsen te komen/zijn…
Heerlijk dat gevoel als het klopt.

Kiezen
Na enkele uren namen Daan en ik afscheid en daar stond ik, met mijn haren in de wind, met mijn tekenmap onder mijn arm. Ik kon kiezen. IK niet omdat dat beter was voor dat gezinslid of die persoon maar omdat ik dat wilde.

Lijkt
Het lijkt misschien niet zo als je me zo leest maar prive gezien (b)leek ik vergeten dat ik dit mocht, dat niemand anders me daar toestemming voor hoefde of eigenijk kon geven dan ikzelf.

Gekozen
Na wat drentelen in de wind (ik had stiekem al gekozen), ben ik even onverwacht langs mijn Oma (92) gegaan. Ze woonde vlakbij de plek waar ik was en ik had haar een tijdje niet gezien… daarna terug naar mijn praktijk om daar lekker bij mezelf (zonder anderen) te zijn en te doen wat ik wilde.
Ik koos, ik voelde, ik verlangde, ik deed ik genoot!

Mama
Ik voelde hoe ik door deze dag, door echt bij mezelf te zijn en heel bewust te mogen doen wat voor MIJ goed voelde, zo veel rust kreeg in mijn systeem dat ik wist: Hier ligt een grote sleutel, hier heb ik ‘meer’ van nodig… dit ben ik onderweg vergeten.
Ik zag enkel wat moest en vergat wat ik wilde…

Thuis
Eenmaal thuis voel ik me vrij, wat voel ik me rustig… en dicht bij mezelf door mee te waaien met dat wat de dag me bracht en goed voelde.

Ik geniet na! Ja, vandaag pluk ik daar nog altijd de vruchten van!

Als je nu toch zit.. met je koffie of je thee… en je afvraagt waarom die ene persoon dat ene tegen je zei en je daardoor helemaal van je melk was….

Ze vroeg: ‘Kun je eigenlijk wel mensen in je praktijk blijven zien als je zelf niet lekker in je vel zit’?

Goede vraag
Het was een goede vraag, onverwacht wel, sinds ik ‘m via mijn prive-berichten op instagram ontving… maar ik begreep zeker dat zij zich dat af vroeg.

Van mij/van jou
Uiteraard was ik daar zelf ook mee-bezig geweest. Hoewel mijn agenda (bewust) niet zo heel druk was heb ik steeds, elke keer opnieuw gekeken, op de dagen dat ik echt niet lekker in mijn vel zat, of ik kon werken en zo ja, wat wel klopte voor die dag en wat niet.

Bewust
Ik ben me er heel bewust van dat dit een grote luxe is (hoewel ik eigenlijk vind dat dit hoort bij het leven en normaal zou ‘moeten’ zijn). -> maar daar gaan we het misschien een andere keer over hebben.

100%
Als ik werk, is mijn doel om met mijn aandacht 100% bij mijn client te zijn. Dat merken ze, zeker de gevoelige mensen waarmee ik werk.
Het is iets dat sommige mensen best spannend vinden. Hoe vaak heeft iemand echt 100% aandacht, enkel en alleen voor jou?!

Wel/niet
Ik had me dus bewust, elke dag de tijd gegund om te voelen welke afspraken er konden doorgaan en welke niet.
En tot dan toe was ik erg blij dat elke afspraak gewoon in mijn agenda kon laten staan.

Bevestiging
Hoewel het wellicht niet nodig was, kreeg ik ook nog eens bevestiging. Het viel me op dat de mensen die ik de afgelopen dagen ontving (online en in de praktijk), allemaal duidelijk uitspraken dat de afspraak waardevol was. Ze zeggen dat wel vaker maar het kwam gewoon dieper binnen en dat deed extra deugd. (zie ook hier, ik ben ook ‘maar’ een mens!)

Van mij/van jou
Mijn werk heeft me geleerd dat ik dat van mij heel goed bij mezelf kan houden, wanneer men bij mij komt zal men van mijn kant geen ‘last’ hebben van dat waar ik mee zit.

Zelf
Ook zal ik zelf niet bezig zijn met wat er speelt op het moment dat ik met hen in gesprek ben. Zoals gezegd sta ik dan gedurende die 60-90 minuten volledig ‘aan’ voor die begeleiding. Dat waar ik mee bezig ben parkeer ik.

Van hen
Daarnaast kan ik dat wat van hen is ook prima bij hen laten. Wanneer ik dat zou gaan ‘dragen’, kun je je afvragen of ze zelf leren ‘zwemmen’ en dat is, in mijn beleving, nu net de bedoeling. Zelf leren hoe je om kunt gaan met jezelf… het is niet de bedoeling dat je mij daar voor nodig hebt/blijft hebben.

Werk vs prive
Ik zeg bewust ‘in mijn werk’ want daar waar ik dat in mijn werk heel goed kan is dat prive soms wel anders. Niet raar, daar spelen heel andere zaken mee (houden van personen, eigen processen etc) en dat maakt het soms juist extra moeilijk.

Terug
Terug naar de vraag ‘kan ik mijn werk wel doen op dit moment’? Ik kan echt volmondig ‘ja’ antwoorden.

Groei
Mijn groei is verbonden aan mijn werk. Als je met mensen werkt en niet groeit (mentaal, fysiek en emotioneel) dan is er (in mijn beleving) iets mis.

Afspraken
Ik merk dat de afspraken in de praktijk ook extra diep gaan de afgelopen dagen dus ook daar is het een mooi cadeau om te zien dat het klopt.

Mezelf
Als coach ben ik me heel bewust van mezelf…
Nu ik al zo veel jaar met gevoelige mensen werk, nog veel meer!
Wat ben ik blij dat ik dat op deze manier in de wereld mag zetten en steeds opnieuw weer een laagje van mezelf ontdek.

Wat ben ik blij met vragen als deze, ze zetten me nog eens extra aan het denken en leren me nog meer over mezelf! Zalig!