Nieuw avontuur

Het blijft in me zitten… ik noem het het organisatie monster.

Keer
1x in de zoveel jaar voel ik het kriebelen en friemelen. Ik stel het dan nog even uit maar uiteindelijk kan ik er niet meer omheen.

Groot
Ik herken het kriebeltje uit duizenden… en dan begint het.
– Wat wil ik
– Wat zou leuk zijn?
– Waar?
– Voor wie?
– Met wie?
-….

Vanzelf
Als vanzelf maak ik in mijn hoofd een draaiboek. Het leukste van allemaal vind ik om te zien, op de dag zelf, ofdat dat wat ik bedacht heb en ik elkaar gestoken heb, ook daadwerkelijk klopt.

Twee
Na 2 voor mij, succesvolle edities van ‘de dag vd Beelddenker’ vond ik het tijd worden voor iets anders.

Eentje
Volledig in mijn eentje schreef ik daarom een draaiboek voor een super mooie familiedag, midden in de natuur.

Met
Met een overdekte markt van ruim 200m2
Met gegidste rondleidingen, workshops voor kinderen, (groot)ouders, volwassenen en professionals = echt en unieke zaaalige sprekers (die niet altijd in het ‘wild’ te zien zijn 🙈😂) , iedereen die ik vroeg zei direct ja! Hoe cool is dat!

Grens-klopt
Het is pal op de grens tussen België en Nederland. Op een mooie zomer-dag liep ik spontaan tegen deze waanzinnige locatie aan…. dan weet je dat het klopt en kan ik er niet meer onderuit!

Go!
Hoewel ik op de dag zelf een tof team heb dat komt helpen, organiseer, print, bedenk, schrijf, maak etc. Ik alles zelf. De site, het plan, de planning, zelfs de speurtocht zal ik zelf maken. Alsof ik dat, eens in de zoveel jaar nodig heb.

Kind
Het is een beetje als het krijgen van een kind. Mocht je kinderen hebben… ik weet niet hoe het bij jou was maar direct na de bevalling wilde ik echt geen kind meer.. Later ben ik echt wel gaan twijfelen (uiteindelijk bleef het er 1 maar toch).

Vroegen
Maar jullie vroegen er al zo lang achter… en het lijkt me gewoon leuk om de kans te krijgen om jullie en jullie kinderen te ont-moeten!

Werk
Het organiseren is een monster klus. Eenmaal er midden-in (vooral als de datum nadert) denk ik… oh Kleipas wat heb je jezelf toch weer aangedaan (vooral omdat ik wil dat het tot in de puntjes verzorgd is voor iedereen)!

Stiekem
En eigenlijk komt dat stiekem ook omdat ik het mega spannend vind. Deze keer nog meer omdat ik nooit eerder iets voor gezinnen deed maar vooral voor professionals.

Hoe dan ook… 9 mei gaat een top dag komen.
Gisteravond werd de site gelanceerd en jullie zijn volop begonnen met tickets inslaan (waarvoor mijn grote dank!)

Ik werk nog even door en kijk er ondertussen alvast naar uit 👋🏻👋🏻👋🏻

-= Sandra

Meer info over de innerpeople lentedag: www.Innerpeople.be

Moeder en Stief(plus)moeder

Man, wat kan het soms *&^%$#^&*() zijn om moeder en stiefmoeder te zijn.

1 zoon
Met gewoon 1 zoon heb ik 1 kind die me mijn lessen spiegelt …

2 stiefzonen
Maar met 2 stiefzonen (sinds 14 jaar) heb ik er nog 2 bij die me ook behoorlijk van mijn melk kunnen brengen.

Veel
Het kan enorm heftig zijn, al die inzichten die alle 3 de jongens mij brengen. Dat heb ik de afgelopen weken weer intens mogen ervaren.

En toch… ben ik blij dat ik ze durf te pakken. Dat ik de lessen in de ogen durf aan te kijken en er volle bak voor ga.

Hoe pittig de lessen ook zijn, ik ben blij ze te krijgen, ze verdiepen mijn leven enorm (ook al wil ik dat soms in het begin even niet zien <- Net een mens die Kleipas)

Behoorlijk onder de indruk

Via HSP Congres kreeg ik al een tijdje geleden de lijst met al jullie stemmen en feedback… waardoor jullie mij ‘bekroonden’ met de titel ‘HSP professional van het jaar’.

Niet
Tot woensdag toe had ik ze (nog) niet gelezen, het voelde zo raar, het document te openen.

Sessie
Maar na de sessie (bij mijn mentor) van afgelopen woensdag, waarbij ik gewerkt heb aan een groot persoonlijk stuk… voelde het heel goed om toch te kijken.

8 pagina’s
En niet normaal! 8 pagina’s (met klein lettertype) vol met zo veel lieve reacties…

Hierbij enkele die me raakte:

Chantal: Ze benadrukt de mooie sterkte punten en geeft goede bruikbare direct toepasbare tips voor als kinderen begeleiding nodig hebben bij teveel prikkels. Dit alles met humor en veel betrokkenheid.

Edith: Sandra snapt het écht. Ze werkt vanuit haar hart en geeft mooie en heel bruikbare adviezen.

Jurgen: Ze begeesterd en emotioneert met haar verhalen en rake observaties over het leven als hooggevoelig mens. Waardoor ik mijn lief en zoon beter begrijp. Ze geeft je steeds een zetje in de goede richting.

Amy: Omdat Sandra zo ECHT is, dingen deelt om mensen te helpen en niet om er zelf beter van te worden. Omdat ze bereid is om net dat extra’s voor haar cliënten te doen. Omdat ze boven alles gewoon moeder en vrouw is en je het gevoel geeft dat je je best doet.
Omdat ze levendig en inspirerend spreekt.
Gewoon om wie ze is.

Dit was maar een greep uit 1 pagina…
Ik heb nog niet alles gelezen maar ga dat zeker nog doen. Het is ongelofelijk en niet in woorden uit te drukken hoe het voelt om al jullie woorden te lezen.

Dank ! Dank ! Dank jullie wel

Als je kind (regelmatig) ontploft ?!

Als je kind voor de zoveelste keer explodeert thuis (of in de winkel, bij opa en oma, etc.) plaats. Hoe reageer je dan zonder zelf te exploderen?

Niet
Vaak lijkt het alsof het (misschien) over niets gaat, vaak vraag je je af… waarom toch?!
Maar vraag je je ook af, wat er naast dat ene kleine ding, dat jij zag, waarvan jij denkt dat je kind explodeerde, nog in zijn ‘emmer’ is beland waardoor het allemaal te veel werd?

Opmerking
Misschien ziet je kind op tegen het huiswerk, kreeg hij een vervelende opmerking en loopt hij daar al heel de dag mee rond en/of was de dag helemaal anders als het in haar hoofd er uit zou gaan zien?! Het waren allemaal druppeltjes, en dat ene kleine ding… was misschien het bekende druppeltje dat de emmer deed overlopen.

Wij
Juist daarom, juist om al die kleine redenen en vooral door het gevoel dat jij als ouder veilig voelt… kunnen ze ‘eindelijk’ alle remmen los gooien (ondanks dat jij dat wellicht aanvoelt als ‘oh waarom toch, wat doe ik toch fout’). Even alles er uit laten van dat wat ze wellicht al heel de dag in zich hebben gehouden.

Jij
Weet dat 90% van de dingen waar je met je gevoelige kind met een sterke wil tegenaan loopt nog beter ’te handelen’ zijn’ als jij weet hoe je daar mee om ‘moet’ (kunt) gaan.

Bijvoorbeeld
Bijvoorbeeld, als jouw kind een explosie heeft, weet dan dat dat het zenuwstelsel is dat in ‘gevecht of vlucht’ modes gaat. Elke nieuwe prikkel (praten, boos worden op je kind, straf geven etc etc) zal er voor zorgen dat het zenuwstelsel meer tijd nodig heeft om tot rust te komen.

Gemiddeld
Gemiddeld heeft ons zenuwstelsel minstens 20 minuten nodig om tot rust te komen.
En stiekem weet je dat wel, als er rust komt, zie je dat namelijk aan de houding van je kind, aan zijn ogen, zijn lichaam en misschien wel aan het feit dat hij/zij contact zoekt.

Zalig
Het is zalig om te zien dat in mijn praktijk, eenmaal ouders zich van dit soort dingen bewust zijn, zich ook bewust worden van de enorme impact van hun houding.

Mis jij nog een handleiding?
Vaak is 1 oudergesprek (zonder je kind) al voldoende
Meer info: www.SandraKLeipas.com/afspraak

Hoe dan ook… succes! Jij hebt de sleutel(s) in handen!

Wat wil de ander?

De afgelopen week betrapte ik mezelf een aantal keer op een oud patroon.

Patroon
Het patroon dat mijn hoofd steeds bezig leek te houden met: ‘wat zou de ander hier van mij verwachten, laat ik dat maar doen’.

Veel
Dat patroon, zeker als je net als ik in groep (schippersinternaat) bent opgegroeid, is een overlevingsreactie. Los van dat is het behoorlijk hardnekkige (bleek wel weer, nu ik het voor de 100e keer in mijn leven tegen kwam terwijl ik het al 99x had aangepakt).

Beter, groter, sterker, slimmer…
Ik merkte op dat ik het, deze keer, enkel deed bij mensen waarvan mijn hoofd vond dat ze een bepaald aanzien hadden. Ze waren (volgens mijn hoofd) slimmer, mooier, sterker, beter, succesvoller (vooral dat laatste) etc..

Vroeger
Niet raar opzicht, al dit soort patronen horen thuis bij kind-stukken. Ik zei al dat ik opgroeide op een schippersinternaat en ben daar en op school intensief gepest.

Erbij horen
Ik wilde zo onwijs graag bij de populaire meisjes horen… (Geen idee waarom, maar ik wilde het graag). Het is me niet echt gelukt en heeft me heel wat rare fratsen doen uithalen (liegen, verzinnen, anders voor doen, overdrijven, ‘raar’ doen etc).

Begeef
Nu ik me op nieuwe terreinen begeef in mijn persoonlijke groei, kom ik nieuwe mensen tegen die vaak (gevoelsmatig) verder staan als dat ik ben. Dat is zalig, vaak mis ik dat… maar ook spannend.

Spannend
Mijn hoofd heeft dan blijkbaar het idee dat ik weer dat kleine meisje ben, dat ik me (weer) moet bewijzen en dat ik het dan beter op ‘hun’ manier doe, dan hoor ik er tenminste bij.

Niet
Het mooie is, niemand die betrokken was, de afgelopen tijd, bij dit patroon, had dat laten uitschijnen. Niemand had uitgesproken dat het op hun manier moest, enkel mijn hoofd had dat er van gemaakt.

Mastermind groep
Zo ben ik nu sinds driekwart jaar geconnect met een heerlijke mastermindgroep (een groep met prachtige, ervaren ondernemers waarbij je persoonlijk en zakelijk, samen met elkaar groeit), je vragen kunt stellen en elkaar kunt voorzien van inzichten.

Keek
Het klinkt misschien raar, maar ik ontdekte dat ik vanaf begin van aan in die groep keek naar hoe anderen daarin hun vragen stelde EN hoe ze reageerden op vragen van anderen en nam die manier over.

Hun manier
Die manier, hun manier…. was luisteren/lezen (vraag) en vervolgens daar in woord op reageren.
Een prima manier wat prachtige diephang opleverde.

Diepgang
Ik baalde zo enorm, waarom lukte het me niet om in die 9 maanden de diepgang te krijgen die ik normaal wel heb? Ik gaf de ‘schuld’ aan mijn onervarenheid, tot ik de ontdekking deed over dat patroon dat weer actief was.

Kameleonnigheid
Het bleek eigenlijk ‘gewoon’ mijn kameleonnigheid (mijn enorme aanpassingsvermogen). Ik was me steeds aan het aanpassen naar de manier zoals anderen het deden.. In dit geval in woord.

Duurde
Maar, laat woord nu net niet mijn ‘eerste’ taal zijn. Het duurde dus 9 maanden voordat ik dat door had. Goedemorgen Kleipas 😂😀🙈

Beeld
Ik gebruik beeld om diepgang, inzicht en overzicht te krijgen en geven aan kan. Dat was ik bij mijn Mastermind-groep dus ‘spontaan’ vergeten… omdat mijn hoofd dacht/vond dat er een bepaalde manier was waar ik me aan moest houden (hun manier).

Beeld
Uiteindelijk bleek dat het ‘gewoon’ lef hebben was om het totaal anders (op mij manier) te doen. En dat was in dit geval helemaal niet moeilijk, ik voelde me veilig genoeg om het ‘opeens’ zonder aankondiging te doen.

Aanpassen
Ik had me dus 9 maanden lang aangepast aan de manier die iedereen in mijn groep toepaste.
Totdat ik vorige week bij elke vraag eerst beeld maakte voor mezelf. Geen artistieke hoogstandjes (mocht je mijn instagram story hebben bekeken) maar wel meer dan voldoende om me inzicht te geven in dat wat er speelde.

Diepgang
En BAM! daar was het, daar was de diepgang die ik van mezelf kende. Eindelijk, wat had ik het gemist!

Hardnekkig
Dat kameleongedrag blijkt hardnekkiger dan ik dacht. Ik heb me daarom voorgenomen om, telkens ik me op ‘nieuw terrein’ begeef, goed op te letten dat ik er niet terug in verzand.

Zo zie je maar weer, dacht ik toch behoorlijk ‘mijn eigen-wijze ik te zijn’, verzand ook ik nog regelmatig in oude patronen! #jebentnietalleen

Jouw kind en zijn/haar masker…? –

Vandaag breng ik met heel veel liefde, weinig woorden van mezelf… maar wel hele heeeele mooie woorden van Coachingspraktijk Hartoverkop <- volgtip!

Zo zalig om jouw spreuken te zien lieve Anneleen!!

Mooie dag allemaal en… als je kind straks thuis komt, vergeet dan niet te denken aan dit mooie gedichtje!

Je kunt iets missen en het toch niet terug willen…

Oh! Soms verlang ik naar het moment zonder kinderen, de vrijheid en rust die dat gaf was zo zalig (ook al had ik dat toen niet door).
En toch zou ik het niet terug willen. Onze zoon en mijn stiefzonen hebben me enorm veel gebracht! 🙏🏻

Vriendschap
Soms verlang ik naar de tijd met die ene persoon, het leek een vriendschap… dat bleek het niet te zijn… toch waren er zo veel mooie momenten en toch wil ik het, na alle lessen die ik in die vriendschap leerde niet meer terug.

Soms missen we iets dat, als het er echt om gaat, niet iets is wat we terug willen. Hou de mooie herinneringen en vervolg je pad! Ja ook dat hoort bij het leven!

Vrijheid (nemen) als een mama

Toen ik gister wakker werd voelde ik een soort beweging, alsof ik vandaag mijn plannen (een dag werken en dingen afmaken) een hele andere ‘bestemming’ kregen.

Moeilijk
Poeh, wat is dat moeilijk, mijn gezin loslaten en toegeven aan wat ik voel en echt wil/nodig heb.

Gevoel
Toch heb ik gisteren weer intens ervaren hoe het bij me past om de vrijheid als mama, als mens, als vrouw, als Sandra te nemen.

Gewoon
Tussen al deze gevoelens door kreeg ik van mooie mens Daan (je zou hem kunnen kennen van o.a. Tribepreneurs) een appje en binnen 20 minuten wist ik dat dat de juiste ‘beweging’ was. In plaats van online af te (be)spreken besloten we ieder in de auto te stappen en een plek te zoeken om samen dingen visueel te maken.

Noord
Hij kwam van noord-Nederland en ik van Noord België.
Ergens rond Utrecht vonden we elkaar op een mooie plek!

Gewoon
Gewoon maar in mijn auto stappen… Onze zoon bij mijn partner laten, het huis laten voor wat het is, spullen pakken en gaan. Ik kon me letterlijk niet meer heugen wanneer de laatste keer was.

Voelde
Het voelde zo bevrijdend, alsof ik jaren vast geplakt zat aan ‘moetjes’ aan ‘er moeten zijn’ aan ‘verplichtingen’.

(N)iemand
Niet dat iemand ze me oplegde, het was mijn mind die vond dat als onze zoon, mijn stief/pluszonen thuis zijn, ik daar ook (zo veel mogelijk) moest zijn.

Vastgeplakt
Gezien ik al vanaf mijn 22 (ik ben nu 37) stief/plusmoeder en moeder ben bedacht ik me, onderweg in de auto, dat ik eigenlijk behoorlijk lang vast geplakt had gezeten.

Werk
Echte werk-dingen, daarvoor ‘mocht’ ik nog wel weg, maar meer was zeker niet de bedoeling (vond mijn hoofd).
Natuurlijk, een avondje met vriendinnen, dat lukte sinds een tijdje al wat beter maar liefst zou daar dan toch een soort ‘werktintje’ aan ‘moeten’ zitten of gebeuren als onze zoon ging logeren of spelen bij een vriendje.

Vrijheid
Als strong-sensitive vrouw, als schippersdochter, als Sandra is dat eigenlijk helemaal niet wat bij mij past.
Ik heb juist heel veel vrijheid nodig.
Het zit in mijn kern, in mijn hele zijn dat ik beweging, ruimte en vrijheid nodig heb.
(Eigenlijk wist ik dat wel en toch zei mijn hoofd me dat die vrijheid nu eenmaal niet als je een gezin met kinderen hebt. (Waarbij mijn hoofd dat overigens enkel vond bij mij en niet voor anderen, bizar hè hoe dat werkt)

Mooi
Maar nu niet, ik had gekozen en ben gegaan. Wat was het zalig om daar te zitten. Om te praten, om te verbinden, om thee te drinken om dat wat er is te laten zijn.
Gewoon, als mezelf, als ik, als hoe ik dat doe, niet op een manier die iemand van me verwacht maar op een manier die bij dat moment paste.

Verlangen
Alsof er een lang-verlangen werd ingelost. Mijn verlangen naar vrijheid, mijn verlangen naar ‘reizen’ of beter gezegd om op verschillende plaatsen te komen/zijn…
Heerlijk dat gevoel als het klopt.

Kiezen
Na enkele uren namen Daan en ik afscheid en daar stond ik, met mijn haren in de wind, met mijn tekenmap onder mijn arm. Ik kon kiezen. IK niet omdat dat beter was voor dat gezinslid of die persoon maar omdat ik dat wilde.

Lijkt
Het lijkt misschien niet zo als je me zo leest maar prive gezien (b)leek ik vergeten dat ik dit mocht, dat niemand anders me daar toestemming voor hoefde of eigenijk kon geven dan ikzelf.

Gekozen
Na wat drentelen in de wind (ik had stiekem al gekozen), ben ik even onverwacht langs mijn Oma (92) gegaan. Ze woonde vlakbij de plek waar ik was en ik had haar een tijdje niet gezien… daarna terug naar mijn praktijk om daar lekker bij mezelf (zonder anderen) te zijn en te doen wat ik wilde.
Ik koos, ik voelde, ik verlangde, ik deed ik genoot!

Mama
Ik voelde hoe ik door deze dag, door echt bij mezelf te zijn en heel bewust te mogen doen wat voor MIJ goed voelde, zo veel rust kreeg in mijn systeem dat ik wist: Hier ligt een grote sleutel, hier heb ik ‘meer’ van nodig… dit ben ik onderweg vergeten.
Ik zag enkel wat moest en vergat wat ik wilde…

Thuis
Eenmaal thuis voel ik me vrij, wat voel ik me rustig… en dicht bij mezelf door mee te waaien met dat wat de dag me bracht en goed voelde.

Ik geniet na! Ja, vandaag pluk ik daar nog altijd de vruchten van!

Jouw leven

Als je nu toch zit.. met je koffie of je thee… en je afvraagt waarom die ene persoon dat ene tegen je zei en je daardoor helemaal van je melk was….

Vraag je dan eens af wat het zegt over die ander.
Vraag je dan eens af ofdat je er iets mee doet/moet/wilt.

Leef je leven op jouw manier, het mag, echt waar! Njoy!

Kan dat wel?

Ze vroeg: ‘Kun je eigenlijk wel mensen in je praktijk blijven zien als je zelf niet lekker in je vel zit’?

Goede vraag
Het was een goede vraag, onverwacht wel, sinds ik ‘m via mijn prive-berichten op instagram ontving… maar ik begreep zeker dat zij zich dat af vroeg.

Van mij/van jou
Uiteraard was ik daar zelf ook mee-bezig geweest. Hoewel mijn agenda (bewust) niet zo heel druk was heb ik steeds, elke keer opnieuw gekeken, op de dagen dat ik echt niet lekker in mijn vel zat, of ik kon werken en zo ja, wat wel klopte voor die dag en wat niet.

Bewust
Ik ben me er heel bewust van dat dit een grote luxe is (hoewel ik eigenlijk vind dat dit hoort bij het leven en normaal zou ‘moeten’ zijn). -> maar daar gaan we het misschien een andere keer over hebben.

100%
Als ik werk, is mijn doel om met mijn aandacht 100% bij mijn client te zijn. Dat merken ze, zeker de gevoelige mensen waarmee ik werk.
Het is iets dat sommige mensen best spannend vinden. Hoe vaak heeft iemand echt 100% aandacht, enkel en alleen voor jou?!

Wel/niet
Ik had me dus bewust, elke dag de tijd gegund om te voelen welke afspraken er konden doorgaan en welke niet.
En tot dan toe was ik erg blij dat elke afspraak gewoon in mijn agenda kon laten staan.

Bevestiging
Hoewel het wellicht niet nodig was, kreeg ik ook nog eens bevestiging. Het viel me op dat de mensen die ik de afgelopen dagen ontving (online en in de praktijk), allemaal duidelijk uitspraken dat de afspraak waardevol was. Ze zeggen dat wel vaker maar het kwam gewoon dieper binnen en dat deed extra deugd. (zie ook hier, ik ben ook ‘maar’ een mens!)

Van mij/van jou
Mijn werk heeft me geleerd dat ik dat van mij heel goed bij mezelf kan houden, wanneer men bij mij komt zal men van mijn kant geen ‘last’ hebben van dat waar ik mee zit.

Zelf
Ook zal ik zelf niet bezig zijn met wat er speelt op het moment dat ik met hen in gesprek ben. Zoals gezegd sta ik dan gedurende die 60-90 minuten volledig ‘aan’ voor die begeleiding. Dat waar ik mee bezig ben parkeer ik.

Van hen
Daarnaast kan ik dat wat van hen is ook prima bij hen laten. Wanneer ik dat zou gaan ‘dragen’, kun je je afvragen of ze zelf leren ‘zwemmen’ en dat is, in mijn beleving, nu net de bedoeling. Zelf leren hoe je om kunt gaan met jezelf… het is niet de bedoeling dat je mij daar voor nodig hebt/blijft hebben.

Werk vs prive
Ik zeg bewust ‘in mijn werk’ want daar waar ik dat in mijn werk heel goed kan is dat prive soms wel anders. Niet raar, daar spelen heel andere zaken mee (houden van personen, eigen processen etc) en dat maakt het soms juist extra moeilijk.

Terug
Terug naar de vraag ‘kan ik mijn werk wel doen op dit moment’? Ik kan echt volmondig ‘ja’ antwoorden.

Groei
Mijn groei is verbonden aan mijn werk. Als je met mensen werkt en niet groeit (mentaal, fysiek en emotioneel) dan is er (in mijn beleving) iets mis.

Afspraken
Ik merk dat de afspraken in de praktijk ook extra diep gaan de afgelopen dagen dus ook daar is het een mooi cadeau om te zien dat het klopt.

Mezelf
Als coach ben ik me heel bewust van mezelf…
Nu ik al zo veel jaar met gevoelige mensen werk, nog veel meer!
Wat ben ik blij dat ik dat op deze manier in de wereld mag zetten en steeds opnieuw weer een laagje van mezelf ontdek.

Wat ben ik blij met vragen als deze, ze zetten me nog eens extra aan het denken en leren me nog meer over mezelf! Zalig!